zondag 26 januari 2014

doctor Who and the Silurians

Doctor Who 702 Doctor Who and the Silurians


 In deze eerste verhalen van de derde doctor houden we nauwlettend in het oog wat voor vlees we in de kuip hebben. Helemaal in het begin maakt hij een slechte beurt als hij niet onder zijn auto vandaan wil komen als hem gevraagd wordt een groot probleem op te lossen. Gelukkig laat hij later zien wat hij waard is als hij de vijandige Silurians niet wil uitroeien, maar met hen wil onderhandelen en en proberen met dit ras tot vreedzaam samenleven te komen. Tenslotte waren de Silurians hier al veel eerder dan de mensen en hebben ze onder de grond een winterslaap moeten houden in afwachting van betere omstandigheden.

Helaas heeft het nucleair centrum vlak boven hun verblijfplaats hen vroegtijdig gewekt en Quinn denkt hun wetenschappelijke kennis te ontfutselen door met hun samen te werken en hun van energie te voorzien. Dit wordt hem noodlottig en het is erg interessant om zijn gedrevenheid te zien.

Dit alles speelt zich af in het eerste deel van het verhaal. In het tweede deel krijgen we te maken met een virus dat de Silurians over de aarde verspreiden om de mensen uit te roeien. Londen moet het allereerst ongelden, net als in de vorige aflevering. (als de Tardis het niet doet zijn de gevaren vooral voor rekening van de aarde) Zelf heb ik in de tweede helft van de zestiger jaren een weekje in Londen rondgestruind, gelukkig nog vlak voor deze epidemie losbrak, dus ik heb nog geluk gehad.

Het virus verspreidde zich zelfs al naar Parijs, maar de doctor, die we nu in witte jas zien, heeft gelukkig een tegengif gevonden. Hij is ook van alle markten thuis. Ook weet hij de Silurians om de tuin te leiden zodat deze zich genoodzaakt zien zich terug te trekken in hun winterslaap.
Hij geeft de UNIT in de persoon van de brigadier nadrukkelijk opdracht de Silurians te sparen maar Lethbridge heeft een andere opdracht gekregen en we zien, als de doctor en Liz wegrijden, de grotten exploderen. Zullen we de Silurians nu nooit meer terugzien? We wachten het af.

Enkele opmerkingen:
De doctor vertoont zich in meerdere kostuums. Behalve in zijn cape met rode panden zien we hem dus in een witte laboratorium outfit, in een hemd en in mijnwerkerspak als hij de grotten ingaat.
De muziek is weer heel bijzonder, vooral als de Silurians eraan komen.
De auto van de doctor moet kennelijk steeds voor een komische noot zorgen. Het slaat eigenlijk nergens op.

Ik vond het, vooral aan het begin erg leuk en spannend, maar de zeven deeltjes zijn helaas net weer te lang om het verhaal voortdurend op niveau te houden. Er wordt erg veel gebeld in deze aflevering en dat is nogal tot vervelens toe.

Al met al best een leuke aflevering en de derde doctor begint een beetje te wennen. 

donderdag 23 januari 2014

Ronald Giphart: De Wake (2)

Ronald Giphart: De Wake (2)

Na het lezen van het eerste verhaal uit de Wake als stripverhaal met de prachtige illustraties van Nanne Meulendijks, was ik nieuwsgierig geworden naar de andere twee verhalen uit de bundel.

Het tweede verhaal: Mooie Mama's is geschreven vanuit een tiener in coma. Zijn familie zit om hem heen in het ziekenhuis en hij registreert wat ze zeggen en er komen ook allerlei herinneringen in hem boven. Het gaat dus vooral om zijn mooie mama. Aardig verhaal, maar maakte toch minder indruk op me dan de Wake.

Het derde verhaal Hartstocht is geschreven vanuit een hart. Erg interessant om het leven eens vanuit een hart te bekijken. Volgens het hart klopt er niets van dat het brein de bron is van kennis en intelligentie. Het is veel meer zoals Aristoteles al zei, dat de wijsheid van de mens in het hart zit. Dit wordt nog wat verder uitgewerkt en mijn belangstelling is gewekt.

Het hart behoort toe aan een Indiaas meisje dat in Engeland terecht komt en daar de liefde leert kennen. Het hart doet hierbij zijn werk en pompt extra zuurstof naar de organen, maar is ook op de hoogte van de zielenroerselen van Raisha. Op het eind maken we ook nog een transplantatie mee en komt het hart in een totaal ander iemand terecht. Erg onderhoudend geschreven, dit laatste en langste verhaal.

Giphart heeft voor deze bundel een tijdje meegelopen in het VU-ziekenhuis, maar had de pech dat toen net de filmploeg van een commerciële omroep daar opnamen maakte waarvoor geen toestemming was gevraagd aan de patiënten. Hoewel hij er niets mee te maken had, moest hij ook de plaat poetsen. Ik krijg niet de indruk dat dit afbreuk gedaan heeft aan deze verhalen. Prima bundel.

dinsdag 21 januari 2014

Doctor Who: Spearhead from Space

Doctor Who 701: Spearhead from Space

 Wat ik al eerder opmerkte: een geheel nieuwe doctor Who, niet alleen qua gestalte, maar ook een totaal andere aanpak, geheel gefilmd en in kleur. Ik moet hier wel heel erg aan wennen. Het gemaakte lachje van de doctor en ook van Liz was geen goede introductie. Het verhaal zelf was wel erg leuk en onderhoudend. .Geheimzinnig en spannend en nogal horror-achtig naar het eind.

Een paar leuke scènes: de doctor die in rolstoel de 'benen' neemt in duizelingwekkende vaart. De scène in de poppenfabriek. Dat zal misschien zo gegaan zijn, maar het zag er vreselijk eng uit, die poppen die de ogen worden ingeslagen, bijv. Later wordt het nog veel enger als de fabriek is overgenomen door de Nestenes en de etalagepoppen (Autons)  tot leven komen, vooral de eerste keer als de ontslagen employé de fabriek is binnengedrongen en achter hem een van de poppen in beweging komt.
 Als de poppen gezamenlijk allemaal tot leven komen op het uur U om met hun opengevouwen handje iedereen te doden waarna een 'total destruction' volgt is ook niet te versmaden. We zijn ook nog even bij mme Tussaud, waar de wassen poppen kennelijk ook in plastic zijn veranderd.
De aanvoerder van de Nestenes: Channing is ook een heel erge griezel.
 Als de Nestenes uiteindelijk uitgeschakeld zijn blijkt hij ook een plastic pop te zijn geworden.
De doctor wordt helemaal op het eind ook nog bijna gewurgd door een wurgslang en ik dacht al even dat dit verhaal zich naar het volgende verhaal zou moeten verplaatsen, maar wonder boven wonder komt alles toch nog in de laatste minuut tot een goed einde.

We gaan dus niet verder reizen met de Tardis want die is kapot. De doctor is er wel even in geweest om wat materiaal op te halen maar de nieuwe companion Liz heeft niets van de binnenkant gezien. Ze is in het begin erg argwanend wat aliens betreft, maar blijft er nuchter onder wanneer ze ermee te maken krijgt.

Het is merkwaardig hoe totaal het beeld van doctor Who is veranderd, nadat ze slechts een half jaar gepauzeerd hebben. Eén voordeel: geen verloren gegane afleveringen meer. Het turen naar reconstructies om te kijken wie wie is is voorbij. Daar hebben we ons maar mooi doorheen geslagen!

vrijdag 17 januari 2014

Doctor Who: The Space Pirates

Doctor Who s06e06: The Space Pirates (DWKlassiek)

Het is maar goed dat dit niet de laatste aflevering van de tweede doctor was, wan dat zou wel heel erg triest zijn geweest. Voor mij echter wel het laatste verhaal dat ik keek (tenzij ik de teruggevonden afleveringen nog een keer ga kijken en dat ga ik zeker doen)
Dit niet zo geweldige verhaal heeft ook nog de pech dat vijf van de zes deeltjes verloren zijn gegaan en de reconstructies erbarmelijk slecht van kwaliteit zijn. Het enige bewaarde deeltje is echter weer van een uiterst goede kwaliteit, werkelijk zeer scherp en het is ook nog een van de aardigste en meest komische deeltjes waarbij we kennismaken met Milo Clancy, een vrijbuiter, van wie we in eerste instantie niet zeker weten of hij nu wel of niet bij de piraten hoort. Hoe hij steeds gestoord wordt bij het opeten van zijn eitje (dat gelegd wordt door een machine)  is hilarisch.
  Zoiets zou bij een recon totaal verloren zijn gegaan. Maar ook de scherpe beelden van de doctor, Zoe en Jamie zijn nu voor de laatste keer puur genieten. Ze krijgen heel wat te verduren in deze aflevering. Explosies, zuurstoftekort. Maar ze slaan zich er doorheen als ware helden.
De hoog zingende vrouwenstemmen als begeleidende muziek moeten ook even genoemd worden. Ik weet niet of ze typisch zijn voor de oude zwartwit-afleveringen, maar het is wel heel sfeervol.
 En dan nu geen uitstel meer. Vaarwel Patrick Troughton. Op naar de derde doctor!

woensdag 8 januari 2014

Ronald Giphart - Nanne Meulendijks: De Wake

[boek] Ronald Giphart en Nanne Meulendijks: De Wake


De Wake is het eerste van drie verhalen van Ronald Giphart omtrent de dood en hier is door de illustrator Nanne Meulendijks een stripverhaal van gemaakt.

Het is een juweeltje van een boek. De tekeningen en kleuren zijn een lust voor het oog, het verhaal van Giphart is intrigerend, ontroerend, filosofisch en humoristisch. Ik heb het in één adem uitgelezen. Geen bladwijzer nodig gehad.

Siem, een hoogleraar valt van een berg en sterft. Vanaf dat moment beschrijft hij de gebeurtenissen tot aan de vlammen van het crematorium. Zijn vrienden houden een wake voor hem en vertellen anekdotes over zijn leven en hun eigen herinneringen die Siem soms kan corrigeren.

 Na het lezen van dit boek zul je nooit meer hetzelfde naar een dode kijken, een wake meemaken of in een crematorium zitten.

Prachtig uitgegeven met als minpuntje dat het boek heel slecht aan de kaft geplakt is. Al lezend laat het los. Erg jammer.

doctor Who: The War Games

Doctor Who: The War Games (DWClassic)

Een tiendelige aflevering en de laatste van de tweede doctor, de laatste vijf afleveringen samen met mijn kijkmaatje gekeken en dat was maar goed ook, want wat een enorme uitputtingsslag is deze aflevering. Het idee is wel aardig, maar de uitwerking, niets dan een herhaling van zetten en veel te lang. Dit had makkelijk in zes afleveringen gekund en dan nog was het veel geweest.
 De doctor en companions denken dat ze op aarde zijn in WO1, maar ze zijn op een vreemde planeet waar de aliens soldaten van de aarde uit verschillende oorlogen tegen elkaar uitspelen om de sterkste eruit te rekruteren.

Tegen het eind van de aflevering komen we erachter dat er een Time Lord van hetzelfde ras als de doctor in het spel is. Hij wil het hele universum in zijn macht krijgen en probeert de doctor mee te krijgen in zijn snode plannen. De doctor kan daar natuurlijk niet aan meewerken, maar komt zo in het nauw dat hij de hulp van de andere Time Lords moet inroepen. Dit doet hij op zeer grappige wijze, nl door in een soort ritueel een kubusje te vormen, waardoor de Time Lords opgeroepen worden. De doctor en zijn companions (die de doctor niet willen verlaten) komen op Gallifrey terecht, zijn thuisplaneet, waar wij als kijker nu ook voor het eerst getuige van zijn.
 Dan blijkt dat de doctor de wetten van de Time Lords heeft overschreden en wordt hij gedwongen te regenereren en bovendien verbannen naar de aarde zonder de tijdruimtewetten van de Tardis nog te kennen. De andere Time Lord krijgt het nog erger voor zijn kiezen, want die wordt helemaal teniet gedaan, alsof  hij nooit bestaan heeft.
 De Time Lords lijken op een soort hele strenge monniken, qua kleding en houding, maar zijn bereid te luisteren naar het pleidooi van de doctor, dat hij toch het kwaad in de wereld moet bestrijden en niet als de anderen werkeloos kan toezien omdat er niet geïnterfereerd mag worden. Zijn avonturen worden getoond en zo zien we kort alles nog even voorbij trekken.

Jamie en Zoe, die leukste van alle companions tot nog toe, kunnen protesteren wat ze willen, ze worden teruggeplaatst naar hun eigen tijd en plaats, hun geheugen wordt gewist, behalve dan hun eerste avontuur met de doctor.

Nog even een paar opmerkingen ten voordele van deze aflevering: Er wordt erg goed gespeeld en de slechteriken doen het buitengewoon goed, zoals generaal Smythe, die van begin af aan heel creepy is, zeker als hij zijn hypnotiserende brilletje opzet. Ook de gedistingeerde andere Time Lord mag er wezen. De robotachtig sprekende man met het grote litteken die eindeloos in strijd was met die andere chief deed het ook goed, maar ook hier werd de herhaling op den duur erg irritant.

Wat ik nog niet wist en las in de dvd-bespreking is dat de serie een boost nodig had, voor ons onvoorstelbaar, maar er werd natuurlijk anders gekeken met een deeltje van 25 minuten per week. Dan vallen de herhalingen misschien minder op? Ook las ik dat de vrouw van Patrick Troughton het wel welletjes vond om haar man steeds als doctor te moeten uitlenen :-/ Toch nog wat trivia dus. Ze zijn er niet scheutig mee bij de klassieke doctor Who.

Zo eindigen dus de avonturen met de tweede doctor en zijn companions. En dat niet alleen, zo eindigen ook de zwartwitafleveringen, de hele sfeer van de oude afleveringen, want er lijkt wel een hele andere serie te beginnen met de derde doctor :-/  (we hebben vast een deeltje gekeken) Ik ben er nog niet aan toe. Gelukkig heb ik nog een aflevering te goed, nl. The Space Pirates, weliswaar een en al reconstructies, maar nog wel met de tweede doctor.