Close-up: Grazing the Sky
De Mexicaanse regisseur Horacio Alcalà volgde zeven jaar lang een achttal acrobaten van Cirque du Soleil in elf verschillende landen. En daar kwam een prachtige documentaire uit. Deze kunstenaars komen aan het woord, vertellen over hun passie, maar ook over de consequenties van het vak als je een hand niet grijpt, te pletter valt en je rug breekt en dan toch door wil gaan en wat het je dan kost. We zien ze in het circus zelf, maar ook op straat als ze een voorstelling geven of aan het oefenen zijn. We zien ze aan lantaarnpalen, op pleinen, aan huizen hangen, als alleen dat oude vrouwtje het ziet die uit het raam hangt, een soort toegepaste kunst is het dan. Zó mooi en indrukwekkend. Hij duurt zo lang als een speelfilm, anderhalf uur. Ik heb hem zelf in twee delen gekeken en dat zou ik zeker aanraden als je hem gaat kijken, want het is zonde als je door de duur van de film je concentratie verliest. Het is zeer kunstzinnig gemaakt met mooie muziek erbij, dus mis niks! :)
Het stukje in de VPRO-gids wijst er nog op dat we als kind allemaal acrobaten zijn, schommelen, wippen, hoepelen, in de lucht gegooid worden, koppeltje duikelen, enz. Op een gegeven moment houdt dat op, maar deze mensen wijden er soms hun leven aan om dit vliegen en zweven zo lang mogelijk door te zetten.
Over de veranderende relatie van twee geliefden die vader en moeder worden. Aardige film, beetje chaotisch, met Max Heijmans die zo weergaloos Ramses Shaffy speelde in de serie Ramses. Dus was benieuwd of hij hier ook zo goed was. Minder magisch, omdat deze film ook minder magisch was, maar toch leuk om naar te kijken. De baby speelde geweldig, heel knap. Precies op de juiste momenten huilen, pruilen en fles weigeren :)
