Leo Tolstoy: Anna Karenina 

  

Dit boek heb ik gelezen omdat een aantal mensen op Twitter het met elkaar gingen lezen. Ik heb me niet aan het leesschema gehouden, want als ik wil doorlezen dan doe ik dat. Ik heb voornamelijk in bed gelezen voor het slapen gaan. Ik verheugde mij er elke dag op en het heeft me nooit verveeld. Geen taaie stukken voor mij, terwijl ik in een hele oude spelling las in een wat deftige vertaling (gedownload van het Gutenberg-project) Ik las op de e-reader dus had er ook totaal geen last van dat het boek dik zou zijn. Ik had ook een andere indeling nl. in 6 hoofdstukken. Ik vond het wel verwarrend dat mensen soms bij drie verschillende namen werden genoemd, maar gewoon doorlezen, dan begrijp je het wel uit de context ;)

Samen met een andere lezer heb ik ook de film gezien uit de 30er jaren met Greta Garbo. Ze kunnen natuurlijk niet alles in zo'n film proppen, maar de film was erg leuk. Bepaalde scènes werden breed uitgelicht met heel veel humor (zoals een scène met de soldaten in hun club) Er was een scène waar een soort Russische musical werd getoond die speelde op het platteland (het gebied van Lewin) Je ziet de personen in je hoofd ineens voor je. Heel verrassend.

Hilarisch vond ik hoe Lewin de bevalling en geboorte van zijn zoontje ervaart. Daar heb ik hardop bij zitten lachen.

In een nabespreking werd ons verteld dat Lewin eigenlijk voor Tolstoi zelf staat en dat werpt weer een heel ander licht op het boek. Daarmee wordt het hele verhaal van Anna en Vronski meer een bijverhaal en is ook het verhaal van Lewin heel belangrijk. Dat blijkt ook wel op het eind, als niet de tragedie van Anna het einde is en daar verder niet meer over wordt gesproken, maar de bespiegelingen van Lewin die na al zijn twijfels weer terugkeert tot het geloof.

Mooi boek, dat mij verrijkt heeft.