Doctor Who: The Gunfighters
Alle vier de deeltjes van The Gunfighters zijn bewaard gebleven. Dat is wel heel prettig na al dat afzien van de vorige aflevering.
Bij het eerste deeltje was ik aangenaam verrast. Een wildwest-aflevering, met na elke scène steeds weer een ander couplet van een lied dat de gebeurtenissen nog eens bezingt. Erg leuk.
Nogal verontrustend dat de doctor met kiespijn aankomt, want we weten hoe dat ging in die tijd.
Gelukkig wordt het echte trekken ons bespaard; ging dit de acteerprestatie van William Hartnell te boven of wilden ze het ons echt besparen?
Wat ze ons niet wilden besparen waren de vele doden die vielen, ook van onschuldigen. Een pief paf of poef meer of minder, daar werd beslist niet kinderachtig over gedaan. En dan kwam weer het volgende couplet van het lied om de dode te betreuren. It's curtains for Charlie (de barman) Its curtains for Warren (the kid)
Het was allemaal wel vermakelijk, maar na de vierde aflevering was ik toch blij dat het klaar was.
Dat was dan ook wel het summum van piefpafpoef met het onophoudelijk geknal der pistolen.
Ik kon al die mannen ook wel erg moeilijk uit elkaar houden en wie er bij wie hoorde. The Clantons en Johnny Ringo zijn dood, The Earps waren de lawmen en hadden dus het gelijk aan hun kant, maar waren bovendien snellere shooters.
Overigens is dit verhaal weer gebaseerd op een historische gebeurtenis en hebben Doc Holliday, The Clantons, The Earp Brothers en Johnny Ringo echt bestaan. Doc Holliday was zelfs ook in het echt tandarts met een tandartsdiploma, ook al waren er nog geen verdovingen in die tijd, behalve de hamer of alcohol. Zelfs het gevecht bij O.K. Correl is echt gebeurd.
Ik wist hier allemaal niets van; voor mij dus echt wel een geschiedenislesje :)
Alle vier de deeltjes van The Gunfighters zijn bewaard gebleven. Dat is wel heel prettig na al dat afzien van de vorige aflevering.
Bij het eerste deeltje was ik aangenaam verrast. Een wildwest-aflevering, met na elke scène steeds weer een ander couplet van een lied dat de gebeurtenissen nog eens bezingt. Erg leuk.
Nogal verontrustend dat de doctor met kiespijn aankomt, want we weten hoe dat ging in die tijd.
Gelukkig wordt het echte trekken ons bespaard; ging dit de acteerprestatie van William Hartnell te boven of wilden ze het ons echt besparen?
Wat ze ons niet wilden besparen waren de vele doden die vielen, ook van onschuldigen. Een pief paf of poef meer of minder, daar werd beslist niet kinderachtig over gedaan. En dan kwam weer het volgende couplet van het lied om de dode te betreuren. It's curtains for Charlie (de barman) Its curtains for Warren (the kid)
Het was allemaal wel vermakelijk, maar na de vierde aflevering was ik toch blij dat het klaar was.
Dat was dan ook wel het summum van piefpafpoef met het onophoudelijk geknal der pistolen.
Ik kon al die mannen ook wel erg moeilijk uit elkaar houden en wie er bij wie hoorde. The Clantons en Johnny Ringo zijn dood, The Earps waren de lawmen en hadden dus het gelijk aan hun kant, maar waren bovendien snellere shooters.
Overigens is dit verhaal weer gebaseerd op een historische gebeurtenis en hebben Doc Holliday, The Clantons, The Earp Brothers en Johnny Ringo echt bestaan. Doc Holliday was zelfs ook in het echt tandarts met een tandartsdiploma, ook al waren er nog geen verdovingen in die tijd, behalve de hamer of alcohol. Zelfs het gevecht bij O.K. Correl is echt gebeurd.
Ik wist hier allemaal niets van; voor mij dus echt wel een geschiedenislesje :)