Doctor Who (classic) aflevering 501 The Tomb of the Cybermen
Deze aflevering is voor sommige mensen een topper, maar mij viel hij toch een beetje tegen. Erg fijn natuurlijk dat hij helemaal bewaard is gebleven, maar verder erg voorspelbaar en een eindeloos heen en weer bewegen van hendels en indrukken van knoppen.
In deeltje 1 wordt alsmaar geroepen dat de knoppen niet mogen worden aangeraakt en dat gebeurt natuurlijk toch. En dan aan het eind: een Cyberman!
In deeltje twee blijkt dat het een nep-Cyberman was, maar goed toch leuk dat hij eraan kwam.
De archeologen willen de graftombe vinden van de Cybermen die al 500 jaar niet meer leven. Dan zijn er natuurlijk weer saboteurs en er is een waanzinnige machtswellusteling, ditmaal geen geleerde maar een geldschieter van het project. (Klieg)
Het allerleukste in deze aflevering is wel de honeycomb, de honingraat. Als er weer aan handels is getrokken ontdooit de honingraat en zien we de cybermen ieder in hun eigen hokje tot leven komen en bewegen. Dat is een machtig mooi gezicht en ziet er ook heel groot uit. Ook hoe ze eruit komen door het dunne stukje plastic is erg mooi. We zien ze nog een paar keer bevriezen en ontdooien, dus kunnen herhaaldelijk van dit schouwspel genieten.
Een tweede leuke scène die ik wil noemen is de zwarte geweldenaar Toberman die al behoorlijk onder invloed is van de cybermen, maar er door de doctor weer aardig wordt uitgepraat en die dan een cyberman te lijf gaat en hem als een trofee hoog boven zich houdt terwijl hij rondloopt en hem dan neersmijt.
En hoe doet onze nieuwe companion het in al dat geweld en heen en weer geloop? Aanvankelijk ziet ze eruit als een knap popje met lang gekruld haar, maar gelukkig weet ze toch haar mannetje te staan. Ze mag niet mee in de hatch, wordt door Kaftan verdoofd, maar uiteindelijk doet ze dappere dingen. Heel even is er een onderbreking van de actie, als ze zich zorgen maakt om het welzijn van de doctor die tenslotte al 450 jaar oud is De Doctor vraagt haar dan of ze gelukkig is. Dat bevestigt ze, maar ze treurt nog wel om haar vader. Die is ze tenslotte nog maar pas verloren. De doctor bemoedigt haar en zegt daar haar herinneringen aan hem niet altijd droevig zullen blijven. Denkt de doctor nog wel eens aan zijn familieleden? Jazeker, maar ze slapen min of meer in hem en alleen als hij het echt wil kan hij zeer weer terugzien in zijn herinnering. Zo zal dat ook bij Victoria gaan, want er is zoveel te beleven. Ze hebben een heel bijzonder en uniek leven.
Erg leuk dialoogje vond ik dat.
Verder vallen er nogal wat doden, maar de grootste slechterik Klieg blijft tot het laatste moment leven en ook zijn handlanger Kaftan (wat een naam) is niet kapot te krijgen.
De eindscène is ook nog wel de moeite waard, als de deur geëlektrificeerd wordt. De enorm dikke deur wordt aan de binnenkant opengetrokken door een cyberman en aan de buitenkant dichtgetrokken door Toberman die dit met zijn leven moet bekopen.
Deze aflevering is voor sommige mensen een topper, maar mij viel hij toch een beetje tegen. Erg fijn natuurlijk dat hij helemaal bewaard is gebleven, maar verder erg voorspelbaar en een eindeloos heen en weer bewegen van hendels en indrukken van knoppen.
In deeltje 1 wordt alsmaar geroepen dat de knoppen niet mogen worden aangeraakt en dat gebeurt natuurlijk toch. En dan aan het eind: een Cyberman!
In deeltje twee blijkt dat het een nep-Cyberman was, maar goed toch leuk dat hij eraan kwam.
De archeologen willen de graftombe vinden van de Cybermen die al 500 jaar niet meer leven. Dan zijn er natuurlijk weer saboteurs en er is een waanzinnige machtswellusteling, ditmaal geen geleerde maar een geldschieter van het project. (Klieg)
Het allerleukste in deze aflevering is wel de honeycomb, de honingraat. Als er weer aan handels is getrokken ontdooit de honingraat en zien we de cybermen ieder in hun eigen hokje tot leven komen en bewegen. Dat is een machtig mooi gezicht en ziet er ook heel groot uit. Ook hoe ze eruit komen door het dunne stukje plastic is erg mooi. We zien ze nog een paar keer bevriezen en ontdooien, dus kunnen herhaaldelijk van dit schouwspel genieten.
En hoe doet onze nieuwe companion het in al dat geweld en heen en weer geloop? Aanvankelijk ziet ze eruit als een knap popje met lang gekruld haar, maar gelukkig weet ze toch haar mannetje te staan. Ze mag niet mee in de hatch, wordt door Kaftan verdoofd, maar uiteindelijk doet ze dappere dingen. Heel even is er een onderbreking van de actie, als ze zich zorgen maakt om het welzijn van de doctor die tenslotte al 450 jaar oud is De Doctor vraagt haar dan of ze gelukkig is. Dat bevestigt ze, maar ze treurt nog wel om haar vader. Die is ze tenslotte nog maar pas verloren. De doctor bemoedigt haar en zegt daar haar herinneringen aan hem niet altijd droevig zullen blijven. Denkt de doctor nog wel eens aan zijn familieleden? Jazeker, maar ze slapen min of meer in hem en alleen als hij het echt wil kan hij zeer weer terugzien in zijn herinnering. Zo zal dat ook bij Victoria gaan, want er is zoveel te beleven. Ze hebben een heel bijzonder en uniek leven.
Erg leuk dialoogje vond ik dat.
Verder vallen er nogal wat doden, maar de grootste slechterik Klieg blijft tot het laatste moment leven en ook zijn handlanger Kaftan (wat een naam) is niet kapot te krijgen.
De eindscène is ook nog wel de moeite waard, als de deur geëlektrificeerd wordt. De enorm dikke deur wordt aan de binnenkant opengetrokken door een cyberman en aan de buitenkant dichtgetrokken door Toberman die dit met zijn leven moet bekopen.
