Doctor Who: The Krotons

Doctor Who 604 The Krotons

Een vier deeltjes tellende aflevering. Meer had ook niet gehoeven.
Aan het begin van het verhaal zien we het volk dat in slavendienst staat van de Krotons, al hebben ze dat zelf nog niet zo door en denken ze al hun kennis van de Krotons te hebben gekregen. We zien twee jonge mensen die verzaligd kijken omdat ze  uitverkoren zijn om de Krotons te dienen. Nog niet zo lang geleden zag ik de film: Hunger Games, waar ook twee jonge mensen worden uitverkoren, in dit geval om te vechten tot de dood. De uitverkorenen kijken ontzet. In dit verhaal hadden ze ook beter ontzet kunnen kijken, want bij de slimsten van het volk wordt hun kennis leeggezogen en worden ze daarna als lege hulzen beschouwd die als afval weg kunnen.

De Gonds hebben de Krotons nog nooit gezien en beschouwen ze als hun goden aan wie ze hun kennis en bestaan te danken hebben. Het valt niet mee om ze te overtuigen van hun slavernij en als dat gebeurt ontstaat er ook nog een machtsstrijd tussen de leiders onderling over wat de beste manier is om de Krotons te verslaan en tot vrijheid te komen.

Als Zoë en de doctor de test doen die de Gonds altijd doen, worden ze onmiddellijk uitverkoren. De Krotons willen ze graag leegzuigen en zich voeden met deze highbrains.

  Dat gaat uiteindelijk mooi niet door, maar voor het zover is wordt er nog heel wat heen en weer gelopen en gedelibereerd. Jamie als primitive (waar hebben we dit vaker gehoord?) weet de Krotons toch best fraai te manipuleren.

Het verhaal zit vol leuke grapjes, er valt genoeg te genieten. Ik las dat er geen muziek bij deze aflevering zit, maar ik heb geen moment gedacht: waar blijft de muziek?

Doctor Who: The Invasion

DWClassic S6E03: The Invasion

Dat was even een drempeltje over toen ik zag dat er acht deeltjes waren en de oude Who kennende zou dat nog wel eens voor wat langdradigheid kunnen zorgen, maar het viel mee. Het was alzo erg leuk dat voor de twee vermiste deeltjes een animatie in de plaats was gekomen. Dat had ik nog nooit gezien en het zag er erg mooi uit.

 Helaas miste net het eerste deeltje, dus ik was toch wel blij te zien hoe de grote slechterik er in werkelijkheid uitzag in deeltje 2. Dat viel niet tegen, vooral dat ene oog dat in elk deeltje dichter leek te gaan zitten gaf hem iets behoorlijk engs (al had de acteur in werkelijkheid misschien ook wel zo'n oog? en dan heb ik niks gezegd ;) )

 En ja hoor. Weer zo'n megalomaan die denkt de Cybermen te slim af te kunnen zijn. Je weet al bij voorbaat dat hij eraan gaat als hij niet meer 'useful' is. Want het zijn natuurlijk de Cybermen die de aarde in bezit willen nemen en de hele mensheid willen vernietigen. Voor minder doen ze het niet.

 Het verhaal loopt tamelijk vlot en vooral de buitenscènes zijn altijd leuk om te zien. Het had allemaal best in zes deeltjes gekund wat mij betreft, vooral deeltje 7 en 8 vielen me nogal zwaar, want dat was één grote militaire operatie.* Ik heb wel eens spannendere afleveringen van de Cybermentroepen gezien. Het duurde erg lang voor de invasie er dan eindelijk kwam en nog bleven we alsmaar in het kantoor van de Unit hangen en zagen we maar een enkele cyberman en toch nog veel vrolijkheid op kantoor of er niets aan de hand was. Ook de fotografe die het zo goed met Zoe kon vinden was niet erg onder de indruk van de invasie en dacht geloof ik met een soort ruimtetoeristen te maken te hebben. Ze wilde alleen maar plaatjes schieten van die Cybermen.
Beetje jammer toch wel dat er niet echt een spannende climax in het verhaal zat wat de cybermen betreft en de climax meer in het oorlogje spelen zat dankzij het ministerie van Defensie.

*Aan het eind van de aflevering zien we een bedankwoordje aan het ministerie van Defensie.
 En dan begrijp je waarom ze keer op keer die raketten in stelling brachten. Het was allemaal net echt, zelfs de Russen werkten mee (al stond er geen bedankwoordje aan hun adres ;) )

Jan Siebelink: Mijn leven met Tikker

Jan Siebelink: Mijn leven met Tikker

 Ik had nog nooit wat van Siebelink gelezen, dus ik dacht: laat ik eens met iets autobiografisch beginnen. Ik kwam er pas heel laat achter, dat dit een roman was en geen autobiografisch werk, al is de levensbeschrijving van de hond wel voor een groot deel autobiografisch en is deze roman een ode aan de hazewindhond die hij veertien jaar gehad heeft.

Het boek beschrijft het leven van een wat eenzelvige alleenstaande man, wiens leven voor een groot deel bestaat uit het samenleven met zijn hond. Dat lijkt een beetje ziekelijk, maar de waarnemingen van hond en natuur zijn allemaal even prachtig en minutieus beschreven en wanneer de hond zijn laatste adem uitblaast ben je zo van hem gaan houden, dat je een traantje moet wegpinken.

Met heel veel plezier gelezen.