Doctor Who: Invasion of the Dinosaurs. (DWKlassiek)
Eem origineel verhaal, spannend, goede spanningsboog, ja ik ben erg te spreken over deze aflevering.
Niet de dinosauriërs zijn eng, daarvoor was het allemaal wat te knullig qua special effects, maar de geleerde Whitaker was een ongelooflijke engerd. Zijn assistent lachte soms nog triomfantelijk als hij iemand te slim af was, maar Whitaker verblikte of verbloosde niet, daarvoor was hij te eng. Dat hij nou juist een hoog ideaal had, nl een nieuwe wereld met een nieuwe mensheid kon ik maar moeilijk geloven, maar misschien was hij alleen bezeten door het idee van de tijd terugzetten. Ja dat is nog eens wat anders dan een uurtje spelen met zomer- en wintertijd. Hij kon de dinosauriërs terughalen naar de verlaten straten van Londen. En dan zorgen dat de hele mensheid ongeboren is op een handjevol vrijwilligers na die het wel eens beter zullen gaan doen. Het spreekt tot de verbeelding en is tegelijkertijd een illusie, zoals de doctor op een gegeven moment ook zegt. Het was nl al hommeles op het zogenaamde ruimteschip. Ik dacht echt even dat het waar was en dat Sarah Jane op een ruimteschip zat en het drie maanden verder was. Maar Sarah Jane liet zich er niet inluizen. Erg leuke verrassing.
Een van de meest irritante dingen van doctor Who vind ik dat als ze zich met veel gevaren en moeite hebben weten te bevrijden uit een gevangenneming ze even later toch weer door dezelfde boosaards worden gevangen. Dat is ook hier weer het geval. Sarah Jane wordt tot twee keer toe door dezelfde man gevangen.
Wat mij verder nog opviel is dat de doctor in het begin weer terugviel in zijn onhebbelijke gedrag, wat hij nou net door Jo een beetje had afgeleerd. Go away, zegt hij tegen SJ. Misschien moet hij ook nog wennen aan zijn nieuwe companion, die trouwens niet zo lief voor hem is als Jo.
Verder was de UNIT wel heel erg geïnfiltreerd. Yates, Finch en nog een politiek figuur. Tjonge. Daar is haast niet meer doorheen te komen, maar uiteindelijk lukt het ze natuurlijk toch en de doctor heeft zelfs nog een wijze moraal voor ons: het is de hebzucht waardoor de mensheid zo geworden is als nu.
It's not the... the oil and the filth and the poisonous chemical that are the real cause of pollution,
Brigadier. It's simply greed.
En dan is dit nog wel in de idealistische jaren '70. Vijftig jaar later is het er zeker niet beter op geworden wat betreft de 'pollution' en de 'greed'.
Een aflevering die op vele manieren te denken geeft. Hij zou wel eens tot mijn favorieten kunnen gaan behoren.
Niet de dinosauriërs zijn eng, daarvoor was het allemaal wat te knullig qua special effects, maar de geleerde Whitaker was een ongelooflijke engerd. Zijn assistent lachte soms nog triomfantelijk als hij iemand te slim af was, maar Whitaker verblikte of verbloosde niet, daarvoor was hij te eng. Dat hij nou juist een hoog ideaal had, nl een nieuwe wereld met een nieuwe mensheid kon ik maar moeilijk geloven, maar misschien was hij alleen bezeten door het idee van de tijd terugzetten. Ja dat is nog eens wat anders dan een uurtje spelen met zomer- en wintertijd. Hij kon de dinosauriërs terughalen naar de verlaten straten van Londen. En dan zorgen dat de hele mensheid ongeboren is op een handjevol vrijwilligers na die het wel eens beter zullen gaan doen. Het spreekt tot de verbeelding en is tegelijkertijd een illusie, zoals de doctor op een gegeven moment ook zegt. Het was nl al hommeles op het zogenaamde ruimteschip. Ik dacht echt even dat het waar was en dat Sarah Jane op een ruimteschip zat en het drie maanden verder was. Maar Sarah Jane liet zich er niet inluizen. Erg leuke verrassing.
Een van de meest irritante dingen van doctor Who vind ik dat als ze zich met veel gevaren en moeite hebben weten te bevrijden uit een gevangenneming ze even later toch weer door dezelfde boosaards worden gevangen. Dat is ook hier weer het geval. Sarah Jane wordt tot twee keer toe door dezelfde man gevangen.
Wat mij verder nog opviel is dat de doctor in het begin weer terugviel in zijn onhebbelijke gedrag, wat hij nou net door Jo een beetje had afgeleerd. Go away, zegt hij tegen SJ. Misschien moet hij ook nog wennen aan zijn nieuwe companion, die trouwens niet zo lief voor hem is als Jo.
Verder was de UNIT wel heel erg geïnfiltreerd. Yates, Finch en nog een politiek figuur. Tjonge. Daar is haast niet meer doorheen te komen, maar uiteindelijk lukt het ze natuurlijk toch en de doctor heeft zelfs nog een wijze moraal voor ons: het is de hebzucht waardoor de mensheid zo geworden is als nu.
It's not the... the oil and the filth and the poisonous chemical that are the real cause of pollution,
Brigadier. It's simply greed.
En dan is dit nog wel in de idealistische jaren '70. Vijftig jaar later is het er zeker niet beter op geworden wat betreft de 'pollution' en de 'greed'.
Een aflevering die op vele manieren te denken geeft. Hij zou wel eens tot mijn favorieten kunnen gaan behoren.
Wat ontzettend leuk dat jij het ook zo leuk vond. Zoals ik gister al twitterde heeft zelfs Mark anderhalve aflevering (5+6) gekeken en er van genoten. Dus ook voor niet-Doctor-Who-kenners kan dit verhaal veel plezier geven.
BeantwoordenVerwijderenWat een goeie redenering van jou dat die enge Whitacker meer geïnteresseerd was in de wetenschap van tijdmanipulatie dan in een gouden wereld zonder vervuiling.
Naast Whitacker vond ik generaal Finch toch ook wel heel eng. Hij deed steeds zo semi-aardig tegen Sarah Jane en daar gingen mijn haren van overeind staan.
De dino's vond ik hilarisch om te zien en horen. Opvallend was dat in de zwart-wit aflevering deze prehistorische beesten er veel realistischer uitzagen dan in kleur. Dat het overduidelijk nep was, heeft mij geen moment gestort. Daar was het te vermakelijk voor. Vooral toen ze elkaar gingen aanvallen.
Bij deze aflevering viel bij mij het kwartje waarom ik Sarah Jane zo leuk vind. Ze is zo doortastend en trekt regelmatig gezichten waardoor ze als een boek te lezen is. Duidelijk een persoon met een autonoom karakter. En ze laat de Doctor ook niet zomaar alles tegen haar zeggen terwijl ze wel meer respect voor hem begint te krijgen. Die twee zijn duidelijk naar elkaar toe aan het groeien.
Yates is schokkend als verrader en Benton weer de rots in de branding. Eerst vond het het verraad van Yates onwaarschijnlijk maar nu gaandeweg vind ik er toch wel wat in zitten. Het brengt juist meer verrassing met zich mee.
Het idee van het nepruimteschip vind ik briljant. Bij de cliffhanger kon ik echt niet bedenken hoe dat in elkaar zou steken. Heel spannend.
In de eerste scène waarin de Doctor een telefooncel zoekt, dacht ik eerst een datering te zien. Maar later zat ik te bedenken dat als hij een mobieltje had gehad deze het zeker nog niet deed omdat al die satelieten er toen nog niet waren. De Doctor weet wel heel goed welke technologieën in welke tijd voor handen zijn. Zeer knappe man. :-)
Vijftig jaar lijkt mij tien jaar te veel gerekend maar dat het onderwerp van hebzucht en vervuiling nu nog superactueel is, is best wel schokkend te noemen.
Woooow, een van je favorieten. Dat is wel heel favoriet. :-)
Bij het ruimteschip kreeg ik even een Star-Trekgevoel. Had jij dat ook? Pas toen het nep bleek te zijn wist ik weer: oja dit is Doctor Who. Wel grappig dat die man zich helemaal in ruimtepak hulde om het allemaal zo echt mogelijk te laten lijken. Het leek wel een RPG :)
VerwijderenSarah Jane is absoluut doortastend, maar dat was Jo ook en Jo wist er ook nog wel eens een paar om te leggen, zelfs zonder Venusiaanse grepen. Ik mis haar nog steeds. Ze was misschien wat te lief voor de doctor, maar die aanpak werkte juist goed.
Begrijp ik nu dat we voorgoed van Yates af zijn?
Het Star-Trekgevoel heb ik niet gehad maar kan me daar wel iets bij voorstellen nu je dat zegt.
BeantwoordenVerwijderen*volle lach* @ ruimtepak. Ja, heel slim bedacht.
Jo en Sarah Jane hebben een heel ander soort uitstraling. Je hebt gelijk dat Jo ook heel doortastend was. Door haar liefheid vergeet ik dat wel eens.
Yates wordt in ieder geval gestraft voor wat hij gedaan heeft. Of we voorgoed van hem af zijn, blijft natuurlijk een vraag. :-)