Arthur Japin: Een Schitterend Gebrek

Arthur Japin: Een Schitterend Gebrek (2003)

(spoilers)

 Toen ik dit boek voor het eerst in handen kreeg heb ik het na een paar bladzijden weggelegd. Een man die een boek schrijft in de ikvorm als een jong meisje, daar had ik moeite mee.
Kortgeleden kreeg ik dit boek cadeau en heb ik een nieuwe poging gedaan. Het verhaal pakte me na enig doorzetten toch wel en halverwege vond ik het een mooi boek. 

Het is een historische roman. Japin heeft vooral geput uit de memoires van Casanova zelf. Hij schrijft weinig over Lucia, de ikfiguur. Hij schrijft over hun eerste ontmoeting in Italië, zijn gevoelens voor haar en dat zij hem in de steek heeft gelaten en over hoe hij haar tenslotte weer tegenkomt in Amsterdam in een hoerenkast en beschrijft haar als weerzinwekkend.

Japin maakt daar een eigen verhaal van. Hij beschrijft haar levensverhaal. Zij is aangetast door de pokken en dat is de reden dat zij hem verlaat omdat ze zijn carrière niet op het spel wil zetten. Haar gezicht is dermate verminkt dat ze een sluier draagt. Hij herkent haar niet in Amsterdam. Ze hebben daar een liefdesaffaire waarbij ze de sluier blijft dragen en als zij zich uiteindelijk zonder sluier toont als hoerenmadam herkent hij ook weer niet degene met wie hij deze affaire heeft. Dat komt mij allemaal erg ongeloofwaardig over. 

Al met al heb ik dit boek toch met veel plezier gelezen. Het is mooi geschreven, en het is ook leuk om het Amsterdam van de 18e eeuw voor je te zien.

Het boek is nogal beschouwend en op de laatste bladzijden krijgt het een stevige moraal mee, wat ik een beetje jammer vond. Wel blijft het tot het eind spannend of hij nu wel of niet de ware Lucia herkent, maar gezien de gegevens van de memoires moest het wel zo gaan als het ging. 

Ik lees net dat Erwin Olaf bezig is met speelfilm over dit boek. Daar ben ik zeer benieuwd naar.