Film: Boyhood (2014)
(spoilers vanaf 3e alinea)
Het bijzondere van deze film is vooral dat 12 jaar lang met dezelfde acteurs wordt gewerkt. Je ziet de hoofdpersoon dus als klein jongetje en dan steeds ouder worden tot hij uiteindelijk gaat studeren. Dat is op zich heel leuk om te zien hoe iemand opgroeit, maar het is geen garantie voor een goede film.
Een goede film heeft een bepaalde spanningsboog en een soort catharsis op het eind, een soort loutering en je moet je kunnen inleven in een of meer van de personages, het moet geloofwaardig zijn en er moet een bepaalde indruk bij je achterblijven. (dit zijn althans mijn criteria, misschien is het voor een ander weer anders)
Wat mij betreft voldoet deze film aan alle criteria behalve de spanningsboog. De film is fragmentarisch, gebeurtenissen worden even aangestipt en hebben geen vervolg, geen consequenties. Je blijft voortdurend met een vraagteken achter. Dat had ik bijv. met het fragment in de wc op de middelbare school als Mason (de hoofdpersoon) wordt geïntimideerd door een paar medescholieren. Een herkenbare situatie en dan zijn we weer bij het volgende fragment, alweer veel later. De gewelddadige tweede vader ( heftige scènes) , kleine opbouw en dan.. weg tweede vader. Volgende fragment, volgende vader. Zo gaat het in de realiteit natuulijk ook vaak, mensen komen en gaan in je leven, maar voor een film is dat te weinig. De biologische vader is wel een constante in de film en dat maakt hem juist interessant.
Ik heb me geen moment verveeld bij deze toch twee en een half uur durende film. Toch was ik na het zien van de film lichtelijk teleurgesteld. Ik denk dat ik toch een bepaalde diepgang miste, of beter gezegd een uitdieping van een onderwerp, een thema.
Dus een aardige film, origineel ook wel qua aanpak, maar voor mij niet de "film van het jaar", zoals op de hoes van de dvd te lezen was.
(spoilers vanaf 3e alinea)
Het bijzondere van deze film is vooral dat 12 jaar lang met dezelfde acteurs wordt gewerkt. Je ziet de hoofdpersoon dus als klein jongetje en dan steeds ouder worden tot hij uiteindelijk gaat studeren. Dat is op zich heel leuk om te zien hoe iemand opgroeit, maar het is geen garantie voor een goede film.
Een goede film heeft een bepaalde spanningsboog en een soort catharsis op het eind, een soort loutering en je moet je kunnen inleven in een of meer van de personages, het moet geloofwaardig zijn en er moet een bepaalde indruk bij je achterblijven. (dit zijn althans mijn criteria, misschien is het voor een ander weer anders)
Wat mij betreft voldoet deze film aan alle criteria behalve de spanningsboog. De film is fragmentarisch, gebeurtenissen worden even aangestipt en hebben geen vervolg, geen consequenties. Je blijft voortdurend met een vraagteken achter. Dat had ik bijv. met het fragment in de wc op de middelbare school als Mason (de hoofdpersoon) wordt geïntimideerd door een paar medescholieren. Een herkenbare situatie en dan zijn we weer bij het volgende fragment, alweer veel later. De gewelddadige tweede vader ( heftige scènes) , kleine opbouw en dan.. weg tweede vader. Volgende fragment, volgende vader. Zo gaat het in de realiteit natuulijk ook vaak, mensen komen en gaan in je leven, maar voor een film is dat te weinig. De biologische vader is wel een constante in de film en dat maakt hem juist interessant.
Ik heb me geen moment verveeld bij deze toch twee en een half uur durende film. Toch was ik na het zien van de film lichtelijk teleurgesteld. Ik denk dat ik toch een bepaalde diepgang miste, of beter gezegd een uitdieping van een onderwerp, een thema.
Dus een aardige film, origineel ook wel qua aanpak, maar voor mij niet de "film van het jaar", zoals op de hoes van de dvd te lezen was.
Ik ben toch blij je review te lezen ;-) Destijds werd de film zó de hemel ingeprezen dat mijn verwachtingen zeer hoog waren. Toen ik 'm gezien had, had ik ook niet zoveel zin om uit te zoeken waarom ik toch enigszins teleurgesteld was. Ik weet dat dat deels aan de acteurs lag die de 'boy' en de biovader speelden. Tegen Ethan Hawke heb ik altijd een onbegrijpelijke aversie gehad, waarom weet ik niet, en de jongen vond ik weinig tot geen uitstraling hebben.
BeantwoordenVerwijderenMaar verder is het eigenlijk precies wat jij zegt, je kon je nergens echt aan vasthouden of in verdiepen en aan het eind dacht ik 'oh ok'. Verveeld heb ik me ook niet, maar ik geloof wel dat ik de hele tijd heb zitten wachten. Misschien had ik in dit geval vooraf wat moeten inlezen, soms is het goed om een idee te hebben van wat je gaat krijgen.
Dacht dat het aan mij lag dat ik de film ook wel in grote lijnen zo ervaren heb. Is dit onze Europese inborst versus de Amerikaanse?
BeantwoordenVerwijderenHet tempo ligt voor de gemiddelde Amerikaan veel te laag bij deze film maar ook ik had er moeite mee. Het was me te 'neutraal' verfilmd allemaal. Geen conclusies, meer een heleboel 'los zand".
De film heeft heel lang op mijn verlanglijstje gestaan en toen ik hem uiteindelijk bij Pieter Bas in de Vs via Netflix bekeken heb- in twee sessies_ was ik teleurgesteld.
oh, hij zakt nu wel een paar plaatsen op het 'moet ik nog zien' lijstje
BeantwoordenVerwijderenAls hij op je lijst staat moet je kijken. Wij drieën zijn waarschijnlijk raar, de rest van de wereld vond hem geweldig.
BeantwoordenVerwijderen