Film: Melancholia (spoilers)
Het nadeel van laat naar een film gaan is dat er al alles over gezegd is en ik al veel teveel 'voorkennis' had. Er helemaal onbevangen naar kijken ging dus niet lukken, maar ik ga er één aspect uithalen wat op mij de meeste indruk heeft gemaakt.
We hadden maar één kort voorfilmpje, dus het begon snel en onverwacht en ik was onmiddellijk gegrepen door de sfeer, de muziek en de prachtige beelden. Die had ik op het eind nog wel even terug willen zien. Maar het eind is boem en zwart beeld en daar zit je dan. Daarna gelijk afleiding, mensen die opstaan, een etentje, nog wat napraten, maar heel veel gespreksstof leverde het eigenlijk niet op.
Maar toen kwam de nacht, kwamen de beelden terug en begon het flink te spoken in mijn hoofd. Niet de zusjes Justine en Claire kwamen terug, niet de vreselijke bruiloft, maar de ondergang van de wereld. "Er is niemand die ons mist" zegt Justine. "We zijn alleen" (in het universum) zegt Justine en zij kan het weten want ze wist ook precies hoeveel bonen er in de pot zaten ;) Ik werd wakker geschud uit de dagelijkse vanzelfsprekendheid dat er na elke dag weer een volgende komt. Dat is nl. niet zo, want ook zonder botsende planeten komt er een eind aan je leven. Een angstaanjagende en huiveringwekkende gedachte, maar mocht de gedachte aan voortleven in nabestaanden je nog enige troost bieden, ook aan de planeet zal ooit een eind komen. Geen melancholie was het dus uiteindelijk wat de film in me opriep (melancholie is nog wel uit te houden) eerder een soort doodsangst.
Nu weet je dat natuurlijk altijd wel in je achterhoofd, maar soms dringt het even heftig tot je door. Mij overkwam dit door deze film.
Andere misschien wat opwekkender reviews die ik wil aanbevelen:
http://www.spitsnieuws.nl/archives/ente
http://fotosas.blogspot.com/2011/09/mel
We kunnen het er in ieder geval wel over eens zijn dat het een film is die indruk maakt. Al weet ik niet of de indruk op jou nou zo'n aangename is. Bah hoor, wat een onprettige nagevoelens.
BeantwoordenVerwijderenHet scheelt misschien dat het mij niet zo kan schelen dat alles eindig is, dat ik dat zelf ben heb ik allang geaccepteerd - ook dat er niemand is die daarna mijn naam nog zal noemen, en verder: na mij de zondvloed ;-)
Toch geen spijt van het kijken, hoop ik? Want het is wel een prachtig mooie film verder he?
(bedankt voor de link!)
Nee geen spijt van, want het is inderdaad een erg mooie film met onvergetelijke beelden. Ik had deze nachtelijke reactie absoluut niet verwacht, heb jarenlang bij advaita vedanta geleerd dat de geest (ik bedoel niet de mind) onsterfelijk is en geloof ook niet echt dat alles verloren gaat, maar de nacht komt soms met andere dingen op de proppen, ook zonder zo'n film.
BeantwoordenVerwijderenDat is nog eens een heftige reactie. Waarom ik de film zo goed vind is juist ook omdat het je raakt op onverwachte en wellicht onbenoembare plekken. Het is nog weken bij me gebleven en nog kan ik opeens hebben dat ik er aan moet denken. Behoorlijk bijzonder.
BeantwoordenVerwijderenWel jammer dat je er al zoveel over gehoord had. Zou leuk zijn als je dat zou kunnen terugdraaien, wissen voor als je gaat kijken en daarna het weer weten.
Deze film heeft hoe dan ook veel indruk op je gemaakt. Ook positief, maar die negatieve gevoelens daarna..heel confronterend. Ben ook benieuwd hoe jouw vriendin de film ervaren heeft. In mijn hart ben ik wel blij dat ik hem niet gezien heb..
BeantwoordenVerwijderen@Hermine ik denk dat mijn vriendin beter geslapen heeft dan ik :)
BeantwoordenVerwijderen