Boek: Arthur Japin: Vaslav
Over de legendarische balletdanser Vaslav Nijinski gezien door de ogen van zijn bediende, zijn voormalige minnaar Diaghilev en zijn vrouw.
Een mooi boek, al heb ik altijd moeite met de historische roman. Wat is fictie, wat is waar? Nijinski stond bekend om zijn zweefsprongen, waarin hij even echt leek te zweven. Op youtube staan een paar sprongen van enkele seconden. Het is moeilijk te zien allemaal, te kort, te vaag. Hij heeft als eerste een choreografie geschreven op Le Sacre du Printemps, een ballet wat mij altijd bijzonder heeft aangegrepen omdat zomaar een onschuldig jong meisje wordt uitgekozen om het lenteoffer te mogen zijn en zich dan dood danst. De versie van Pina is briljant, maar die van Nijinski mag er ook wezen
Nijinski heeft dagboeken geschreven vanaf het moment dat hij gestopt is met dansen (met de woorden: Nu is het kleine paardje moe) en die ben ik nu aan het lezen.
Over de legendarische balletdanser Vaslav Nijinski gezien door de ogen van zijn bediende, zijn voormalige minnaar Diaghilev en zijn vrouw.
Nijinski heeft dagboeken geschreven vanaf het moment dat hij gestopt is met dansen (met de woorden: Nu is het kleine paardje moe) en die ben ik nu aan het lezen.
Slechts een boek heb ik van Arthur Japin gelezen maar was daar wel zeer van onder de indruk, De zwarte met het witte hart (of zoiets dergelijks).
BeantwoordenVerwijderenIk kan me heel goed voorstellen dat dit boek ook zeer de moeite waard is door zijn schrijfstijl en zijn manier van historische gegevens in het verhaal te verweven.
Gefascineerd heb ik naar het YouTube-fragment gekeken. Uit 1913! en dan zo mooi gereconstrueerd. En de dans zelf natuurlijk. Gelijk al aangrijpend.
Krijg nu bijna gelijk zin om dit boek te gaan lezen.