Film Desert Flower (2009) of Wüsteblume (de oorspronkelijke titel)
Als je veel naar soundtracks luistert kan het niet anders of je wordt nieuwsgierig naar de film bij die vaak zo prachtige muziek. Hier nu dus weer zo'n gevalletje: "wat een mooie muziek! Wat is dat voor film?" Vooral de duduk (dubbelriet fluit) die veel in de muziek voorkomt trok mijn aandacht.
Vol overgave begon ik dan ook aan de film. Korte inhoud naar een waargebeurd verhaal: een uitgehuwelijkt Somalisch meisje vlucht naar het westen, wordt topmodel en voert uiteindelijk actie tegen de vrouwenbesnijdenis als ambassadrice van de VN. De film begint prachtig tussen de geiten en de droge keien van het primitieve nomadenbestaan in Somalië. Al gauw gaan we dan over naar Londen, waar het grootste deel van het verhaal zich afspeelt met flashbacks naar de vlucht uit Somalië en op het eind naar de gewraakte besnijdenis van een driejarig meisje.
Naarmate de 2 uur durende film vorderde haakte ik steeds meer af. Zo wordt er onevenredig veel tijd besteed aan fotosessies met de bloedmooie Waris in allerlei standen en ze moet natuurlijk haar kleren uit op een gegeven moment. Heel mooi om te zien allemaal, maar waar gaat het nu eigenlijk om in deze film. Het is duidelijk een film met een boodschap die pas in de allerlaatste minuten expliciet wordt uitgesproken en dan is de film ook ineens afgelopen. Waris Dirie heeft allemaal karikaturen om zich heen. Zij is zelf de enige die als een echt mens overkomt, puur, natuurlijk, ongerept, leuk. Ook jammer is dat de Waris uit haar meisjestijd totaal niet lijkt op de latere Waris. Ondanks de vele kritiekpuntjes toch wel een boeiende film, gebaseerd op het door Waris Dirie zelf geschreven boek. Ik ben toch ook wel benieuwd naar dat boek, alleen al om te begrijpen waarom de film niet helemaal lekker loopt.
Als je veel naar soundtracks luistert kan het niet anders of je wordt nieuwsgierig naar de film bij die vaak zo prachtige muziek. Hier nu dus weer zo'n gevalletje: "wat een mooie muziek! Wat is dat voor film?" Vooral de duduk (dubbelriet fluit) die veel in de muziek voorkomt trok mijn aandacht.
Vol overgave begon ik dan ook aan de film. Korte inhoud naar een waargebeurd verhaal: een uitgehuwelijkt Somalisch meisje vlucht naar het westen, wordt topmodel en voert uiteindelijk actie tegen de vrouwenbesnijdenis als ambassadrice van de VN. De film begint prachtig tussen de geiten en de droge keien van het primitieve nomadenbestaan in Somalië. Al gauw gaan we dan over naar Londen, waar het grootste deel van het verhaal zich afspeelt met flashbacks naar de vlucht uit Somalië en op het eind naar de gewraakte besnijdenis van een driejarig meisje.
Naarmate de 2 uur durende film vorderde haakte ik steeds meer af. Zo wordt er onevenredig veel tijd besteed aan fotosessies met de bloedmooie Waris in allerlei standen en ze moet natuurlijk haar kleren uit op een gegeven moment. Heel mooi om te zien allemaal, maar waar gaat het nu eigenlijk om in deze film. Het is duidelijk een film met een boodschap die pas in de allerlaatste minuten expliciet wordt uitgesproken en dan is de film ook ineens afgelopen. Waris Dirie heeft allemaal karikaturen om zich heen. Zij is zelf de enige die als een echt mens overkomt, puur, natuurlijk, ongerept, leuk. Ook jammer is dat de Waris uit haar meisjestijd totaal niet lijkt op de latere Waris. Ondanks de vele kritiekpuntjes toch wel een boeiende film, gebaseerd op het door Waris Dirie zelf geschreven boek. Ik ben toch ook wel benieuwd naar dat boek, alleen al om te begrijpen waarom de film niet helemaal lekker loopt.
Maar van wie was nu de muziek die bij deze film werd gespeeld? Of lees ik daar nu overheen?
BeantwoordenVerwijderenZag al dat je deze film was gaan kijken en was benieuwd waarom. Daarom extra leuk om hier je bevindingen en kijkmotivatie te lezen.
Martin Todsharow. Moeilijk te onthouden naam. Maar gelukkig hebben we last.fm en zal hij ook straks wel in mijn top 3 opduiken vermoed ik :)
BeantwoordenVerwijderenEen naam die ik nog niet eerder gezien heb. Kijk uit naar je top 3. :-)
BeantwoordenVerwijderen