Planet of Giants

Serie: Doctor Who: Planet of Giants. seizoen 2 aflevering 1

Seizoen 2 begint erg leuk met een driedelige aflevering, waarbij vooral het eerste deeltje om te smullen is. We ontdekken tot onze verrassing dat onze vrienden geslonken zijn tot zo'n klein formaat dat een vlieg daarbij vergeleken al een enorm bedreigend monster is. Gelukkig zijn de insecten allemaal dood, maar de kat niet. Het is altijd weer leuk om de gewone dagelijkse dingen plotseling in een totaal ander formaat te zien. Wat te denken van het afvoerputje van een gootsteen en als de stop eruit getrokken wordt en het water wegloopt?

Een levensbedreigende situatie. Gelukkig is er de zwanenhals waar ze kunnen schuilen. Hoe krijg je een lucifer aangestreken als je zo klein bent als een speldenknop?

Het verhaal zelf, een laboratorium waar insecticiden worden gemaakt, een moord daaromtrent, het was voor mij nogal bijzaak. Het wel en wee van de miniatuurmensen had mijn grootste aandacht.
Wat ik voor het eerst doorhad was dat ze kennelijk steeds ontmaterialiseerd en weer gematerialiseerd worden. Ik dacht dus dat ze tijd- en ruimtereisden met de Tardis, dus ik keek er wel van op dat ze net als bij Star Trek min of meer beamen en het daarom dus fout kan gaan met de menselijke maat.

Ik las ergens dat dit verhaal bedoeld was voor de allereerste aflevering van seizoen 1, maar het is dus die voor seizoen 2 geworden. Ook las ik dat oospronkelijk vier afleveringen waren bedoeld, maar het geheel is dus ook ingekrompen tot drie. Lijkt me een goed besluit geweest, al ging het in de laatste aflevering allemaal heel snel goedkomen met alles en iedereen.

Volgende keer het begin van de Daleks, waar ik nogal tegenop zie. Ben absoluut geen fan van die schreeuwlelijken met hun beperkte bevattingsvermogen.

Hugo

Film Hugo (2011)  van Martin Scorsese

Je begint naar een mooi sprookje te kijken met verrassende 3D-effecten en allengs kom je terecht in een waargebeurd verhaal over een van de eerste filmmakers met vele verwijzingen naar de eerste stomme films en allerlei achtergronden.

Hugo is een weesjongetje dat tussen het radar-werk van de klokken van een Parijs' station leeft en zorgt dat ze blijven lopen. Hij heeft daar een prachtig uitzicht op het stationsgebeuren en op de hele stad en hij komt in contact met Georges Méliès, een aan lager wal geraakte filmregisseur, daar komen we in de loop van de film achter. Via deze man, een mooie rol van Ben Kingsley, is er dus de klik met de stomme film. Op het station zelf leven ook allerlei kleurrijke figuren die zorgen voor leuke kleine subplots.

Volgens de film waren de mensen na de Eerste WO niet meer geïnteresseerd in zijn films, dat is misschien gedeeltelijk waar, maar een ander aspect was dat zijn films in Amerika gekopieerd werden en uit frustratie daarover heeft hij ze toen voor een groot deel vernietigd.

Hoe dan ook, een heerlijke film voor jong en oud. Kinderen zien misschien voor het eerst al die oude filmbeelden en ouderen kunnen hun nostalgische hart ophalen. De muziek van Howard Shore is ook weer enorm sfeerverhogend met veel accordeon en musette voor de Parijse sfeer.

Dikke aanrader, deze film. Zou er zo nog een tweede keer heen gaan.

Moon

Film: Moon (2009)

S p o i l e r s ! ! !

Bij de eerste beelden had ik het al gelijk naar mijn zin bij deze film. We zijn in een ruimtestation op de maan. Heerlijke beelden van iemand die panelen bedient, praat met een robot (Gerty), de ideale setting voor een sf-film. Al gauw kom je erachter dat Sam Bell daar helemaal alleen zit. (zo stom zijn ze in de echte ruimtestations niet) Zijn enige aanspraak is Gerty en hij ontvangt niet-live beelden van zijn vrouw vanaf de aarde. Je denkt al gauw aan 2001 van Kubrick, maar robot Gerty is, hoewel heel strikt wat betreft zijn opdrachten van buitenaf, toch steeds voor rede vatbaar. Hij is er alleen om te helpen, zegt hij dan ook steeds.

Deze film is echter verre van een feelgoodfilm. Allengs wordt prijsgegeven hoe de zaken in elkaar zitten. Sam krijgt een ongeluk buiten het station (prachtige beelden van het maanoppervlak) en wordt gered door een tweede Sam, een kloon, maar blijkt zelf ook een kloon te zijn en ze ontdekken een ruimte waarin honderden Sams klaarliggen om Sam te vervangen. De twee Sams worden gespeeld door één acteur (Sam Rockwell) en hij doet dat geweldig. Je bent er steeds van overtuigd dat we met twee verschillende mannen te maken hebben, vooral ook omdat de toestand van de eerste Sam hoe langer hoe beroerder wordt. (de kloons zijn kennelijk niet lang houdbaar).
Een reddingsteam is onderweg om de schade van het ongeluk te repareren, maar er moeten geen twee Sams worden aangetroffen. Het was niet de bedoeling dat Sam 1 gered zou worden. Sam 1 heeft zijn taak bijna volbracht en heimwee naar de aarde en zijn vrouw. (ook al is de oorspronkelijke Sam gewoon op aarde bij zijn dochter, vrouw is overleden, ontdekt Sam 1 als hij live verbinding tot stand weet te brengen met de dochter) Maar hij redt het niet meer, dus zal Sam 2 in de capsule stappen die naar de aarde wordt gelanceerd. Als Sam 1 teruggebracht is naar de plaats van het ongeluk ziet hij stervend de capsule nog net langs schieten. Dat is zo'n beetje het eind van de film, aan het begin van de aftiteling horen we nog net dat het slecht met hem zal aflopen:
"Weet je wat: hij is een gek, of een illegale immigrant!
Hoe dan ook, ze moeten 'm opsluiten..."

Intrigerende film met beelden die ik niet gauw zal vergeten. Laat ik vooral ook vermelden dat de muziek van Clint Mansell ten zeerste bijdraagt aan de sfeer van de film.

Doctor Who (1963) The Reign of Terror

serie: Doctor Who: The Reign of Terror
Die kleine serietjes van de oude doctor Who beginnen altijd heel leuk en interessant. Vol nieuwsgierigheid kijken onze skydivers waar ze nu weer terecht gekomen zijn en wij kijken met ze mee. De muziek is vrolijk: allons enfants de la patrie en we zien de dokter langs de franse wegen wandelen, nadat hij voor de eerste keer gered is (uit een brandend huis) Maar na een paar deeltjes verzandt het vaak in een oeverloos geheen- en weer, zo ook in dit verhaal: in de gevangenis, vluchten, uit de gevangenis, gepakt worden en weer er in. Er komt geen eind aan. Wie is vriend, wie is vijand? Dat past wel bij de tijd waarin ze terechtkomen, nl. aan het eind van de Franse Revolutie in Parijs.

Deeltje 4 en 5 (van de 6) zijn helaas verloren gaan, dus dat maakt het dan met alle verwikkelingen niet makkelijk om door te komen. Gelukkig is het laatste deeltje weer bewegend en dat scheelt toch een heel stuk qua kijkgemak.

Nou wist ik het allemaal niet zo goed meer over Robespierre en de Franse Revolutie, dus ik heb Robespierre even gewiki'd en was erg verrast door de ommezwaai die deze man in zijn leven gemaakt heeft van apert tegen de doodstraf naar een schrikbewind waar hij ruim 2600 mensen in Parijs liet ombrengen (door het 'nationale scheermes') en in heel Frankrijk ruim 15.000. Het waren woeste tijden, wel heel leuk dat onze helden daar nou juist terechtkwamen, al schijnt het historisch allemaal niet zo te kloppen.

Dit was dan tevens het einde van het allereerste seizoen van doctor Who. Op naar het tweede! Allons mes enfants!