Film Hugo (2011) van Martin Scorsese
Je begint naar een mooi sprookje te kijken met verrassende 3D-effecten en allengs kom je terecht in een waargebeurd verhaal over een van de eerste filmmakers met vele verwijzingen naar de eerste stomme films en allerlei achtergronden.
Hugo is een weesjongetje dat tussen het radar-werk van de klokken van een Parijs' station leeft en zorgt dat ze blijven lopen. Hij heeft daar een prachtig uitzicht op het stationsgebeuren en op de hele stad en hij komt in contact met Georges Méliès, een aan lager wal geraakte filmregisseur, daar komen we in de loop van de film achter. Via deze man, een mooie rol van Ben Kingsley, is er dus de klik met de stomme film. Op het station zelf leven ook allerlei kleurrijke figuren die zorgen voor leuke kleine subplots.
Volgens de film waren de mensen na de Eerste WO niet meer geïnteresseerd in zijn films, dat is misschien gedeeltelijk waar, maar een ander aspect was dat zijn films in Amerika gekopieerd werden en uit frustratie daarover heeft hij ze toen voor een groot deel vernietigd.
Hoe dan ook, een heerlijke film voor jong en oud. Kinderen zien misschien voor het eerst al die oude filmbeelden en ouderen kunnen hun nostalgische hart ophalen. De muziek van Howard Shore is ook weer enorm sfeerverhogend met veel accordeon en musette voor de Parijse sfeer.
Dikke aanrader, deze film. Zou er zo nog een tweede keer heen gaan.
Je begint naar een mooi sprookje te kijken met verrassende 3D-effecten en allengs kom je terecht in een waargebeurd verhaal over een van de eerste filmmakers met vele verwijzingen naar de eerste stomme films en allerlei achtergronden.
Hugo is een weesjongetje dat tussen het radar-werk van de klokken van een Parijs' station leeft en zorgt dat ze blijven lopen. Hij heeft daar een prachtig uitzicht op het stationsgebeuren en op de hele stad en hij komt in contact met Georges Méliès, een aan lager wal geraakte filmregisseur, daar komen we in de loop van de film achter. Via deze man, een mooie rol van Ben Kingsley, is er dus de klik met de stomme film. Op het station zelf leven ook allerlei kleurrijke figuren die zorgen voor leuke kleine subplots.
Volgens de film waren de mensen na de Eerste WO niet meer geïnteresseerd in zijn films, dat is misschien gedeeltelijk waar, maar een ander aspect was dat zijn films in Amerika gekopieerd werden en uit frustratie daarover heeft hij ze toen voor een groot deel vernietigd.
Hoe dan ook, een heerlijke film voor jong en oud. Kinderen zien misschien voor het eerst al die oude filmbeelden en ouderen kunnen hun nostalgische hart ophalen. De muziek van Howard Shore is ook weer enorm sfeerverhogend met veel accordeon en musette voor de Parijse sfeer.
Dikke aanrader, deze film. Zou er zo nog een tweede keer heen gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten