Film: Moon (2009)
S p o i l e r s ! ! !
Bij de eerste beelden had ik het al gelijk naar mijn zin bij deze film. We zijn in een ruimtestation op de maan. Heerlijke beelden van iemand die panelen bedient, praat met een robot (Gerty), de ideale setting voor een sf-film. Al gauw kom je erachter dat Sam Bell daar helemaal alleen zit. (zo stom zijn ze in de echte ruimtestations niet) Zijn enige aanspraak is Gerty en hij ontvangt niet-live beelden van zijn vrouw vanaf de aarde. Je denkt al gauw aan 2001 van Kubrick, maar robot Gerty is, hoewel heel strikt wat betreft zijn opdrachten van buitenaf, toch steeds voor rede vatbaar. Hij is er alleen om te helpen, zegt hij dan ook steeds.
Deze film is echter verre van een feelgoodfilm. Allengs wordt prijsgegeven hoe de zaken in elkaar zitten. Sam krijgt een ongeluk buiten het station (prachtige beelden van het maanoppervlak) en wordt gered door een tweede Sam, een kloon, maar blijkt zelf ook een kloon te zijn en ze ontdekken een ruimte waarin honderden Sams klaarliggen om Sam te vervangen. De twee Sams worden gespeeld door één acteur (Sam Rockwell) en hij doet dat geweldig. Je bent er steeds van overtuigd dat we met twee verschillende mannen te maken hebben, vooral ook omdat de toestand van de eerste Sam hoe langer hoe beroerder wordt. (de kloons zijn kennelijk niet lang houdbaar).
Een reddingsteam is onderweg om de schade van het ongeluk te repareren, maar er moeten geen twee Sams worden aangetroffen. Het was niet de bedoeling dat Sam 1 gered zou worden. Sam 1 heeft zijn taak bijna volbracht en heimwee naar de aarde en zijn vrouw. (ook al is de oorspronkelijke Sam gewoon op aarde bij zijn dochter, vrouw is overleden, ontdekt Sam 1 als hij live verbinding tot stand weet te brengen met de dochter) Maar hij redt het niet meer, dus zal Sam 2 in de capsule stappen die naar de aarde wordt gelanceerd. Als Sam 1 teruggebracht is naar de plaats van het ongeluk ziet hij stervend de capsule nog net langs schieten. Dat is zo'n beetje het eind van de film, aan het begin van de aftiteling horen we nog net dat het slecht met hem zal aflopen:
"Weet je wat: hij is een gek, of een illegale immigrant!
Hoe dan ook, ze moeten 'm opsluiten..."
Intrigerende film met beelden die ik niet gauw zal vergeten. Laat ik vooral ook vermelden dat de muziek van Clint Mansell ten zeerste bijdraagt aan de sfeer van de film.
S p o i l e r s ! ! !
Bij de eerste beelden had ik het al gelijk naar mijn zin bij deze film. We zijn in een ruimtestation op de maan. Heerlijke beelden van iemand die panelen bedient, praat met een robot (Gerty), de ideale setting voor een sf-film. Al gauw kom je erachter dat Sam Bell daar helemaal alleen zit. (zo stom zijn ze in de echte ruimtestations niet) Zijn enige aanspraak is Gerty en hij ontvangt niet-live beelden van zijn vrouw vanaf de aarde. Je denkt al gauw aan 2001 van Kubrick, maar robot Gerty is, hoewel heel strikt wat betreft zijn opdrachten van buitenaf, toch steeds voor rede vatbaar. Hij is er alleen om te helpen, zegt hij dan ook steeds.
Deze film is echter verre van een feelgoodfilm. Allengs wordt prijsgegeven hoe de zaken in elkaar zitten. Sam krijgt een ongeluk buiten het station (prachtige beelden van het maanoppervlak) en wordt gered door een tweede Sam, een kloon, maar blijkt zelf ook een kloon te zijn en ze ontdekken een ruimte waarin honderden Sams klaarliggen om Sam te vervangen. De twee Sams worden gespeeld door één acteur (Sam Rockwell) en hij doet dat geweldig. Je bent er steeds van overtuigd dat we met twee verschillende mannen te maken hebben, vooral ook omdat de toestand van de eerste Sam hoe langer hoe beroerder wordt. (de kloons zijn kennelijk niet lang houdbaar).
Een reddingsteam is onderweg om de schade van het ongeluk te repareren, maar er moeten geen twee Sams worden aangetroffen. Het was niet de bedoeling dat Sam 1 gered zou worden. Sam 1 heeft zijn taak bijna volbracht en heimwee naar de aarde en zijn vrouw. (ook al is de oorspronkelijke Sam gewoon op aarde bij zijn dochter, vrouw is overleden, ontdekt Sam 1 als hij live verbinding tot stand weet te brengen met de dochter) Maar hij redt het niet meer, dus zal Sam 2 in de capsule stappen die naar de aarde wordt gelanceerd. Als Sam 1 teruggebracht is naar de plaats van het ongeluk ziet hij stervend de capsule nog net langs schieten. Dat is zo'n beetje het eind van de film, aan het begin van de aftiteling horen we nog net dat het slecht met hem zal aflopen:
"Weet je wat: hij is een gek, of een illegale immigrant!
Hoe dan ook, ze moeten 'm opsluiten..."
Intrigerende film met beelden die ik niet gauw zal vergeten. Laat ik vooral ook vermelden dat de muziek van Clint Mansell ten zeerste bijdraagt aan de sfeer van de film.
Het was de muziek van Clint Mansell die mij weer nieuwsgierig deed worden naar de film. Had er destijds wel van gehoord in nkSF door George bij God betere het maar nooit gezien. De muziek vond ik alleen zo angstaanjagend dat ik nog lang heb uitgesteld om daadwerkelijk te gaan kijken. Ik was bang dat het te eng zou zijn en ik er nachtmerries van zou krijgen.
BeantwoordenVerwijderenAlhoewel het wel heel spannend was, bleek het uiteindelijk geen nachtmerriemateriaal voor mij. Zonder deze muziek was het vast een andere film geweest, qua sfeer dan. Ik bedoel eigenlijk te zeggen dat de muziek wel heel sterk bepalend is en dan in positieve zin.
De acteur vond ik ook heel erg goed en het verhaal interessant. Ja, een film die de moeite waard is.