Osamu Tezuka: Boeddha deel 1: Kapilavastoe (manga)
Dit mangaboek is het eerste van een achtdelige reeks over het leven van Siddharta tot hij Boeddha wordt, tevens mijn eerste mangaboek.
Tezuka is de grondlegger van de hedendaagse manga (Japanse versie van de graphic novel)
Ik moest even wennen, want er zijn hele bladzijden zonder tekst, waar je het met alleen de plaatjes moet doen om het verhaal te volgen. Dat schiet wel lekker op, tenzij je de plaatjes echt gaat bestuderen en dat is ook zeker de moeite waard.
Ik vond het erg vermakelijk om te lezen, zo'n totaal nieuwe stijl voor mij, met heel veel gallop gallop gallop of thwack, bam, klink, whoesj, wham, enz. Thema's zijn de onverbiddelijkheid en meedogenloosheid van het kastensysteem, morele waarden zoals moed, eerlijkheid, vriendschap. Het gaat lang niet alleen over Siddharta, in dit eerste deel is hij zelfs maar een bijfiguur. Tegen het eind van het boek wordt hij geboren en een monnik profeteert over hem. Dit eerste deel gaat vooral over de vriendschap tussen Chapra, de zoon van een slavin (laagste kaste) en Tata, ook een paria, heel bijzonder jongetje dat de gave bezit zich in een dier te verplaatsen (letterlijk), wat heel vaak heel goed van pas komt. Beide hoofdfiguren verzetten zich tegen de bestaande orde en tegen hun onderdrukking.
Er is veel geweld in dit boek, maar er zijn ook hele mooie taferelen. Hier en daar een verrassing, zoals: Er wordt ergens Berend Botje gezongen (vrij vertaald?) en ook wordt ergens een grap gemaakt over het zwart-wit van de manga. "Hij ziet bleek", wordt er van iemand gezegd. Waarna een ander zegt: "wit zul je bedoelen, kleurendruk kon er niet af."
Er gebeurt heel veel in het boek maar ik zal verder niks verklappen. Wel ben ik n.a.v. het einde van dit eerste deel heel erg benieuwd naar het tweede deel.
Dit mangaboek is het eerste van een achtdelige reeks over het leven van Siddharta tot hij Boeddha wordt, tevens mijn eerste mangaboek.
Tezuka is de grondlegger van de hedendaagse manga (Japanse versie van de graphic novel)
Ik moest even wennen, want er zijn hele bladzijden zonder tekst, waar je het met alleen de plaatjes moet doen om het verhaal te volgen. Dat schiet wel lekker op, tenzij je de plaatjes echt gaat bestuderen en dat is ook zeker de moeite waard.
Ik vond het erg vermakelijk om te lezen, zo'n totaal nieuwe stijl voor mij, met heel veel gallop gallop gallop of thwack, bam, klink, whoesj, wham, enz. Thema's zijn de onverbiddelijkheid en meedogenloosheid van het kastensysteem, morele waarden zoals moed, eerlijkheid, vriendschap. Het gaat lang niet alleen over Siddharta, in dit eerste deel is hij zelfs maar een bijfiguur. Tegen het eind van het boek wordt hij geboren en een monnik profeteert over hem. Dit eerste deel gaat vooral over de vriendschap tussen Chapra, de zoon van een slavin (laagste kaste) en Tata, ook een paria, heel bijzonder jongetje dat de gave bezit zich in een dier te verplaatsen (letterlijk), wat heel vaak heel goed van pas komt. Beide hoofdfiguren verzetten zich tegen de bestaande orde en tegen hun onderdrukking.
Er is veel geweld in dit boek, maar er zijn ook hele mooie taferelen. Hier en daar een verrassing, zoals: Er wordt ergens Berend Botje gezongen (vrij vertaald?) en ook wordt ergens een grap gemaakt over het zwart-wit van de manga. "Hij ziet bleek", wordt er van iemand gezegd. Waarna een ander zegt: "wit zul je bedoelen, kleurendruk kon er niet af."
Er gebeurt heel veel in het boek maar ik zal verder niks verklappen. Wel ben ik n.a.v. het einde van dit eerste deel heel erg benieuwd naar het tweede deel.
Wat geweldig leuk om te lezen dat deze eerste manga je zo goed bevallen is.
BeantwoordenVerwijderenIk vind de combinatie van absurdisme, de tekeningen die simpel en soms verrassend complex zijn samen met het fascinerende verhaal over het leven van Boeddha best bijzonder. De manier waarop het is weergegeven laat je als lezer het op een heel eigen wijze beleven dat significant verschilt met als het alleen letters zouden zijn geweest. Super.