Doctor Who 7x03 The Ambassadors of Death
Een weer uit zeven delen bestaande aflevering, duidelijk te lang. Vooral afwisselend in het zwartwit en kleur. Heel apart en eigenlijk wel grappig. Er zat bij mij nog een deeltje 7x00 bij om uit te leggen hoe ze het gedaan hadden, technisch verhaal van drie minuten waar ik niet veel van begreep.
De eerste twee deeltjes zijn leuk, spannend en geheimzinnig. Vooral ook omdat we niet weten wat er nou in die ruimtepakken zit. We zien deze doctor voor het eerst in de Tardis en ook Liz, maar ze schijnt het heel gewoon te vinden dat de Tardis van binnen groter is dan van buiten, zoals ze alles eigenlijk heel gewoon vindt, terwijl ze in het begin zo uiterst skeptisch was. Niet helemaal goed opgebouwd of ze is een ijskonijn.
Bezwaar van deeltje een is de veel te lange schietpartij en die zien we verderop terugkomen. Veel piefpafpoef in deze aflevering en de mannen van de Unit zijn niet veel waard. De gevechten mogen ook wel wat geloofwaardiger worden, nu Doctor Who meer op de moderne tour is gegaan en meer op James Bond wil lijken.
Ook raar is dat de doctor ineens kan toveren. Hij moet iets overhandigen en tovert het weg en even later is het weer terug. Hij verklaart het wel, maar het is voor het eerst dat we zoiets zien en raakt kant noch wal. Wel even grappig is dat Liz op een bepaalde plaats gaat staan en dan ineens de toekomst in wordt geflitst, heel kort maar, maar toch ook een beetje vreemd.
Er zijn nogal wat saboteurs in het spel en ik kon ze maar niet uit elkaar houden. Op het eind weet ik in elk geval zeker dat Carrington de grote boosaard is, maar hij zegt dat het zijn 'moral duty' is wat hij doet, dus tja. Zo is het met alle gevaarlijke gekken dat ze zo overtuigd zijn van hun eigen gelijk.
Omdat de capsule een 'marsprobe' is dacht ik eigenlijk dat we weer met de marsbewoners te maken zouden krijgen, nl. de Ice Warriors, maar dit was niet het geval. Hoewel de doctor hun geluid herkent hebben wij deze aliens nog nooit gezien en ze krijgen geen naam. Ze zien er menselijk uit, op hun gezicht na en ze zijn radio-actief. Een aanraking is dodelijk.
Wat mij verder nog opviel is dat het ruimtereizen ietsje professioneler is dan bij de tweede doctor en zijn companions, die niet eens ruimtepakken aan hadden. Het is duidelijk dat er een maanlanding tussen heeft gezeten. Al is het ruimtepak van deze derde doctor wel een beetje vreemd. Ik vond het erg leuk hoe hij door de aliens wordt ontvangen, hoe hij naar beneden zweeft en dan naar" het licht aan het einde van de tunnel" moet lopen. Ook verrassend om daar de drie vermiste astronauten te zien die met spelletjes worden zoet gehouden en denken dat ze gewoon op aarde zijn. Dit soort scènes maken doctor Who voor mij leuk, niet de (schijn)gevechten en het eindeloze tegengewerkt worden van de doctor door al die militairen. Was in de vorige aflevering ook al, als ik me goed herinner.
De aliens zijn hier vredelievend. De mensen zijn de booswichten.
Waarom ze zeven afleveringen maken met allerlei verwikkelingen en dan in de laatste aflevering alles moeten afraffelen, blijft toch ook een mysterie.
Een weer uit zeven delen bestaande aflevering, duidelijk te lang. Vooral afwisselend in het zwartwit en kleur. Heel apart en eigenlijk wel grappig. Er zat bij mij nog een deeltje 7x00 bij om uit te leggen hoe ze het gedaan hadden, technisch verhaal van drie minuten waar ik niet veel van begreep.
Bezwaar van deeltje een is de veel te lange schietpartij en die zien we verderop terugkomen. Veel piefpafpoef in deze aflevering en de mannen van de Unit zijn niet veel waard. De gevechten mogen ook wel wat geloofwaardiger worden, nu Doctor Who meer op de moderne tour is gegaan en meer op James Bond wil lijken.
Er zijn nogal wat saboteurs in het spel en ik kon ze maar niet uit elkaar houden. Op het eind weet ik in elk geval zeker dat Carrington de grote boosaard is, maar hij zegt dat het zijn 'moral duty' is wat hij doet, dus tja. Zo is het met alle gevaarlijke gekken dat ze zo overtuigd zijn van hun eigen gelijk.
Omdat de capsule een 'marsprobe' is dacht ik eigenlijk dat we weer met de marsbewoners te maken zouden krijgen, nl. de Ice Warriors, maar dit was niet het geval. Hoewel de doctor hun geluid herkent hebben wij deze aliens nog nooit gezien en ze krijgen geen naam. Ze zien er menselijk uit, op hun gezicht na en ze zijn radio-actief. Een aanraking is dodelijk.
De aliens zijn hier vredelievend. De mensen zijn de booswichten.
Waarom ze zeven afleveringen maken met allerlei verwikkelingen en dan in de laatste aflevering alles moeten afraffelen, blijft toch ook een mysterie.
Haha, dat technische deeltje had ik ook en daarvan ging mij het meeste ook boven de pet. Kwam ook wel omdat ik niet zo op zat te letten omdat ik eigenlijk Doctor Who zelf wilde kijken. Maar de overgangen die ze lieten zien van zwart-wit beelden naar de opgepoetste beelden met kleur was wel even mooi om te zien.
BeantwoordenVerwijderenLiz vind ik best wel wat ijskonijnerigs hebben. Een koele wetenschapper eigenlijk. Daarom vindt ze de TARDIS niet zo spectaculair maar is eerder nieuwsgierig hoe dat ding dan in elkaar zit, denk ik.
De gevechten hoeven van mij ook niet zo. Het zal voor actie doorgaan maar is veel te saai. Ook omdat het niet bijster goed is. Vooral niet met onze moderne ogen bekeken.
Dat toveren was zeer ongepast. Juist voor zo'n enorme wetenschapper als de Doctor is dit echt flauwekul. Ja, hij had een verklaring maar volgens mij als je het vertraagd afdraait dan weet je nog niet wat hij daar zei. Beetje jammer wel.
De slechteriken kon ik redelijk van elkaar scheiden omdat ze op verschillende manieren slecht waren. De een omdat ie uit was op macht of geld en de ander uit pure xenofobie. Die laatste was het meest gevaarlijke maar maakte het ook wel het meest boeiend. Want als je echt overtuigd bent dat die aliens die inderdaad jouw maatje heeft gedood, nu op aarde zijn om de rest om te leggen, dan ga je wel op deze manier handelen. Hij was heel geloofwaardig in zijn verhaal in plaats van een standaard fanatieke gek.
Hé leuk opgemerkt van die professionalisering van het ruimtereizen met pakken aan als iets dat met de maanlanding te maken heeft. Die link had ik nog niet gelegd.
Vond je de laatste aflevering afgeraffeld? Dat had ik niet echt. Zeven deeltjes is wel wat veel maar echt verveeld heb ik me dan ook weer niet (behalve tijdens eindeloze gevechten maar die zijn in vier deeltjes ook saai).
Grappig vond ik wel dat Bessie een dievenplaksysteem had.
Daarnaast komt Benton halverwege het verhaal ook in beeld. Een van UNIT-medewerkers die we nog vele afleveringen zullen zien. Dus vooral leuk voor herkijkers.
De titel vind ik wel goed gevonden. Het geeft het idee van dat de aliens het slecht met ons voor hebben maar ze zijn inderdaad wel ambassadeurs die doden maar dat is meer per ongeluk dan expres.
Ik had dat technische deeltje 00 voor het laatst bewaard. Wilde niet gespoild worden :)
BeantwoordenVerwijderenJa die 'gek' was geloofwaardig. Dat vond de doctor ook.
Dat dievenplaksysteem vond ik ook erg vernuftig. Kunnen we daar geen patent op aanvragen? :)
Ik vind vrijwel alle laaste deeltjes afgeraffeld. Vooral in contrast met het uitgekauwde van de andere deeltjes. Aan het begin van het laatste deel denk je: hoe moet dat allemaal ooit goedkomen en dan is het toch ineens klaar. Waarom niet even de uitwisseling laten zien bij voorbeeld? Dat zou toch meer bevrediging geven.
Juist als ze zo'n uitwisseling zouden laten zien, zou ik dat uitgekauwd vinden. Dat het daarvoor wat meer in detail is, komt om het spannend te houden. Als je eenmaal weet hoe het zit dan hoeft het allemaal niet meer zo heel erg in detail. Voor mij is dat dan ook niet afgeraffeld.
BeantwoordenVerwijderenIk snap wat je bedoelt maar ik hou wel van een goede afronding. Je hebt zes en een half deeltjes lang in spanning gezeten, dan wil ik ook een soort ontspanning. En zeker weten dat de uitwisseling heeft plaatsgevonden ;) Deden ze in Star Trek toch ook wel, een mooie afronding, een feelgoodmoment.
Verwijderen