Het uur van de Wolf: Dinner with Murakami
De documentaire is al van 2007, maar toen had ik nog niets gelezen van Murakami. Geen Murakami te zien in deze docu, want die is te beroemd om zich te laten zien en hij wil nog een leven hebben, niet herkend worden in de metro. Paul Theroux heeft eens een ontmoeting met Murakami gehad in Tokio (in zijn boek De Grote Spoorwegcarrousel Retour wijdt hij er een hoofdstuk aan) en inderdaad: niemand in heel Tokio herkent de man.
In deze documentaire zijn het vooral Japanners die vertellen wat Murakami voor hen betekent, waar hij voor staat in het huidige Japan en worden stukjes uit zijn boeken voorgelezen. Hij is heel populair in Japan, vooral onder jongeren, voor wie hij een nieuwe meer individualistische manier van leven vertegenwoordigt, al wordt hij in het rijtje beroemde Japanse schrijvers meestal niet genoemd, omdat hij een buitenbeentje is. Wat mij opviel in de docu was het gebruik van het woord nani-ka, Japans voor 'iets', maar hier veel meer betekenend. Iemand zegt:
"Iedereen heeft een nani-ka. Waarin de alledaagse dingen zich verdiepen en een eenheid vormen. We zijn te druk bezig met de werkelijkheid. De leegte in ons wordt steeds groter. We zijn de band met onze nani-ka kwijtgeraakt.’
De documentaire is al van 2007, maar toen had ik nog niets gelezen van Murakami. Geen Murakami te zien in deze docu, want die is te beroemd om zich te laten zien en hij wil nog een leven hebben, niet herkend worden in de metro. Paul Theroux heeft eens een ontmoeting met Murakami gehad in Tokio (in zijn boek De Grote Spoorwegcarrousel Retour wijdt hij er een hoofdstuk aan) en inderdaad: niemand in heel Tokio herkent de man.
In deze documentaire zijn het vooral Japanners die vertellen wat Murakami voor hen betekent, waar hij voor staat in het huidige Japan en worden stukjes uit zijn boeken voorgelezen. Hij is heel populair in Japan, vooral onder jongeren, voor wie hij een nieuwe meer individualistische manier van leven vertegenwoordigt, al wordt hij in het rijtje beroemde Japanse schrijvers meestal niet genoemd, omdat hij een buitenbeentje is. Wat mij opviel in de docu was het gebruik van het woord nani-ka, Japans voor 'iets', maar hier veel meer betekenend. Iemand zegt:
"Iedereen heeft een nani-ka. Waarin de alledaagse dingen zich verdiepen en een eenheid vormen. We zijn te druk bezig met de werkelijkheid. De leegte in ons wordt steeds groter. We zijn de band met onze nani-ka kwijtgeraakt.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten