Osamu Tezuka: Boeddha deel 2: Vier Ontmoetingen
Meer nog dan van het eerste deel heb ik genoten van dit tweede deel. Je bent wat meer vertrouwd met de personen, maar ook zijn we aangekomen bij het moment dat Siddharta nu echt voorgoed het paleis achter zich laat. Dat gaat natuurlijk niet zomaar, want vader en vrouw doen er alles aan om Siddharta tegen te houden. Maar Siddharta houdt vol, zelfs als zijn vrouw net een kind van hem heeft gekregen en de gemene krijger Bandaka de troon overneemt en vindt dat hij ook recht heeft op Yashodara, de vrouw van Siddharta.
Het is een ontroerend moment als hij dan echt vertrekt, zijn haren afscheert en zijn kleren en sieraden aflegt. Hij zal nog vele beproevingen moeten doorstaan, want de gemene Bandaka heeft een zoon gekregen en spreekt uit dat deze zijn tegenstander Siddharta naar het leven zal staan. Het derde deel heet dan ook Devadatta, de naam van deze zoon.
We weten dat Siddharta ongeveer 500 v.C. geboren is, maar in dit verhaal is de manier van praten zeer eigentijds (ik ben niet op mijn achterhoofd gevallen) en actuele zaken worden fraai ingebouwd in het verhaal. Als Yashodara nachtmerries krijgt wordt gezegd dat ze teveel sf en horrorfilms heeft gezien. Het verhaal staat vol met dit soort kleine grapjes. Tussen alle volkse taal door is het dan ineens weer heel poëtisch: als Yashodara de haren van Siddharta terugkrijgt (ten teken dat Siddharta haar en Rahoela {zijn zoon} een gelukkig leven toewenst) en ze die in de rivier gooit zegt ze: "Verdwijn herinnering en neem onze tranen mee"
Soms zit je zo in het verhaal dat je gauw verder wil lezen en dat is eigenlijk zonde van al die mooie tekeningen waar je veel langer naar zou willen kijken. Dus aan eenmaal lezen heb je bij deze boeken niet genoeg.
Maar toch hoop ik gauw deel 3 te bemachtigen :)
Het is een ontroerend moment als hij dan echt vertrekt, zijn haren afscheert en zijn kleren en sieraden aflegt. Hij zal nog vele beproevingen moeten doorstaan, want de gemene Bandaka heeft een zoon gekregen en spreekt uit dat deze zijn tegenstander Siddharta naar het leven zal staan. Het derde deel heet dan ook Devadatta, de naam van deze zoon.
We weten dat Siddharta ongeveer 500 v.C. geboren is, maar in dit verhaal is de manier van praten zeer eigentijds (ik ben niet op mijn achterhoofd gevallen) en actuele zaken worden fraai ingebouwd in het verhaal. Als Yashodara nachtmerries krijgt wordt gezegd dat ze teveel sf en horrorfilms heeft gezien. Het verhaal staat vol met dit soort kleine grapjes. Tussen alle volkse taal door is het dan ineens weer heel poëtisch: als Yashodara de haren van Siddharta terugkrijgt (ten teken dat Siddharta haar en Rahoela {zijn zoon} een gelukkig leven toewenst) en ze die in de rivier gooit zegt ze: "Verdwijn herinnering en neem onze tranen mee"
Soms zit je zo in het verhaal dat je gauw verder wil lezen en dat is eigenlijk zonde van al die mooie tekeningen waar je veel langer naar zou willen kijken. Dus aan eenmaal lezen heb je bij deze boeken niet genoeg.
Maar toch hoop ik gauw deel 3 te bemachtigen :)
Heel erg leuk te lezen dat je er zo van geniet.
BeantwoordenVerwijderenEn aan je bespreking te zien, kun jij het ook behoorlijk goed volgen. Zelf had ik soms wat moeite om uit elkaar te houden wie nu wie was en in welke verhouding die persoon dan tegenover anderen stond.
De tekeningen blijven een lust voor het oog. Voor je deel 3 hebt, kun je altijd nog wat bladeren en daarvan genieten. :-)
Het zijn best moeilijke namen, maar voorin stond een lijstje "wie-is-wie", dat hielp al een beetje :)
BeantwoordenVerwijderenIk ga het zeker nog een keer doorbladeren voor de tekeningen.
Het wie-is-wie lijstje heb ik in de vervolgdelen een paar keer gebruikt. De maker snapt ons lezers.
BeantwoordenVerwijderen