Boek: JS Foer: Extreem Luid en Ongelooflijk Dichtbij (vertaling van Extremely Loud en Incredibly Close)
We zitten in het hoofd van een hoog-intelligent jongetje van 9 die zijn vader verloren is op 11-9 en dit probeert te verwerken door met een sleutel (die hij gevonden heeft en die van zijn vader was) door heel New York te zoeken naar waar die sleutel op past en daarbij talloze mensen ontmoet. Daar doorheen speelt het verhaal van zijn oma (die tegenover hem woont) en zijn onbekende grootvader, die niet meer spreekt sinds hij in het bombardement van Dresden zijn geliefde en familie heeft verloren, hij trouwt met haar zus, maar gaat ook weer bij haar weg en schrijft elke dag brieven aan zijn zoon. Zo zijn er twee door elkaar heen lopende verhaallijnen die ook weer met elkaar te maken hebben.
Makkelijk leesbaar, lichtvoetig geschreven, met humor, maar toch ook weer bloedserieus (vanuit de jonge Oscar en gezien het thema) Toch wist het boek me niet helemaal te raken, ofschoon je helemaal in Oscars hoofd zit blijft het een beetje afstandelijk. Geen idee waar het aan ligt. De waargebeurde tragedie van New York geromantiseerd ligt misschien wat moeilijk.
Opvallend is de typografie van het boek. Bladzijden met telkens één zin, met een terugkerende plaat, kleiner wordende letters tot onleesbaar zwart, etc. De heftige beschrijving van het bombardement van Dresden wordt nog kracht bijgezet door rode verbeteringen die toenemen naarmate het verhaal vordert en op het eind van het boek is er de bekende foto van de vallende man die van de Twin Towers is gesprongen. In 15 bladzijden zie je hem van boven naar beneden vallen, als je heel snel bladert tot het een filmpje wordt, maar eigenlijk is 15 blz daar dan weer net te weinig voor.
p.s. In december komt de film uit. Aan de trailer te zien zou die het boek wel eens dichterbij kunnen brengen.
trailer
We zitten in het hoofd van een hoog-intelligent jongetje van 9 die zijn vader verloren is op 11-9 en dit probeert te verwerken door met een sleutel (die hij gevonden heeft en die van zijn vader was) door heel New York te zoeken naar waar die sleutel op past en daarbij talloze mensen ontmoet. Daar doorheen speelt het verhaal van zijn oma (die tegenover hem woont) en zijn onbekende grootvader, die niet meer spreekt sinds hij in het bombardement van Dresden zijn geliefde en familie heeft verloren, hij trouwt met haar zus, maar gaat ook weer bij haar weg en schrijft elke dag brieven aan zijn zoon. Zo zijn er twee door elkaar heen lopende verhaallijnen die ook weer met elkaar te maken hebben.
Makkelijk leesbaar, lichtvoetig geschreven, met humor, maar toch ook weer bloedserieus (vanuit de jonge Oscar en gezien het thema) Toch wist het boek me niet helemaal te raken, ofschoon je helemaal in Oscars hoofd zit blijft het een beetje afstandelijk. Geen idee waar het aan ligt. De waargebeurde tragedie van New York geromantiseerd ligt misschien wat moeilijk.
Opvallend is de typografie van het boek. Bladzijden met telkens één zin, met een terugkerende plaat, kleiner wordende letters tot onleesbaar zwart, etc. De heftige beschrijving van het bombardement van Dresden wordt nog kracht bijgezet door rode verbeteringen die toenemen naarmate het verhaal vordert en op het eind van het boek is er de bekende foto van de vallende man die van de Twin Towers is gesprongen. In 15 bladzijden zie je hem van boven naar beneden vallen, als je heel snel bladert tot het een filmpje wordt, maar eigenlijk is 15 blz daar dan weer net te weinig voor.
p.s. In december komt de film uit. Aan de trailer te zien zou die het boek wel eens dichterbij kunnen brengen.
trailer
Het is lang geleden dat ik het boek las. Het komt nu wel weer dichterbij. Ook het 'tekenfilmpje'. Ik vond dat indrukwekkend!
BeantwoordenVerwijderenHet is niet het mooiste boek dat ik gelezen heb. Zeker niet, maar bijzonder was het wel,
ook door die speciale vormgeving.