Doctor Who The War Machines

Doctor Who The War Machines seizoen 3 afl.10 (laatste van dit seizoen)

Mijn aflevering 1 versie begon met de stem van de omroeper: This is BBC 1. (leuk)
Een computer met de naam Wotan, dat spreekt onmiddellijk tot de verbeelding. Dat de computer de macht overnam is een bekend sf-gegeven. Toch dacht ik heel even dat een alien bezit had genomen van de computer (doctor-whostijl) En al helemaal toen de doctor aan het eind van aflevering 3 pal voor de machine ging staan. Ik dacht dat hij hem ging ontmaskeren en toespreken. Ook dacht ik heel even dat de sonic screwdriver zou worden geïntroduceerd, omdat de doctor aan matroos vroeg of hij zijn schroevendraaier even mocht gebruiken. Allemaal misgegokt.
Leuk wel dat hier in 1966 het internet al wordt aangekondigd: de computer zal met alle andere computers worden verbonden. Nu ik dit schrijf vind ik het ineens weer een wonder en dat is maar heel gewoon vandaag de dag.

Ik vond het wel raar dat Dodo eerst 48 uur moest bijkomen van haar hypnose, maar dat ze daarna helemaal niet meer terug zou komen had ik helemaal niet verwacht. Ik ben wel benieuwd wat daar nou weer achter zit. Staat daar niets over in de doctorwhobijbel? De meeste companions krijgen bij hun afscheid nog een klein eerbetoon, maar Dodo verdwijnt gewoon. Het enige eerbetoon dat je nog zou kunnen bedenken is het begin als ze zo gezellig samen de Tardis uit komen lopen, de doctor even haar gezicht vastpakt in een warm onderonsje, maar daar moet ze het verder mee doen. En hoewel we hoopten dat ze niet lang zou blijven is het toch wel schandalig hoe ze dat hebben gedaan.

De doctor was wel goed bezig, al snapte ik niet veel van zijn strategieën. Met name die touwtjes om de machine heen, snapte ik niet, maar ik las ergens dat het een electromagnetisch veld was. Terwijl je weet dat zijn dagen geteld zijn maakt hij toch nog best een soepele indruk en ook de cape droeg hij met zwier.

Ik vond het verhaal eigenlijk tamelijk grimmig, al die gehypnotiseerde mensen en hoe makkelijk werd je gedetecteerd, een vluchtpoging was niet mogelijk. Ik kon ook geen sprankje humor ontdekken. Wel erg leuk die buitenopnames. Dat zien we niet zo vaak. "Buiten" is toch meestal ook in de studio.

En een helemaal bewaard gebleven verhaal is ook nooit te versmaden, zeker als je het ook nog eens op je smarttv kan bekijken. Daar hadden ze in 1966 nog geen kaas van gegeten.

Eindelijk is het vierde seizoen aangebroken. Ik ben benieuwd. Eerste aflevering wordt weer een recon. Jammer nu juist bij de introductie van de nieuwe companions. Gelukkig kennen we ze al een beetje.

                                          Dag Dodo, hallo Ben en Polly.

Doctor Who: The Savages

Doctor Who (1963) 3x09 The Savages

Bij het zien van deze aflevering had ik wel bijzonder veel pech. Er is een versie waar het niet bewaard gebleven verhaal aan elkaar wordt gepraat, maar die had ik dus niet! Ik had een versie met een minimaal beeld (zag eruit als een tv met beeldjes) met nauwelijks te onderscheiden gezichten en in plaats van een stem was er ondertiteling. Dit was wel de ergste beproeving tot nog toe en van kijkplezier was dan ook weinig sprake. Het enige was nog dat het wel een vrij spannend verhaal was.

Het ging hier zoals in veel sf over twee groepen mensen (wilden en geciviliseerden) waarbij de ene groep de andere groep in zijn macht had en uitbuitte; dit hier dan wel heel letterlijk want aan de 'wilden' werd energie onttrokken in een machine die door de 'elders' werd gebruikt om zichzelf energie toe te voegen. Dat ging er allemaal niet fijntjes aan toe. Ze werden gevangen genomen, machteloos gemaakt dmv een lichtstraal en dan in de machine van hun energie beroofd, daarna weer vrijgelaten als een soort lege huls die in de loop der tijd wel weer op krachten kon komen en hergebruikt, maar werden nooit meer helemaal zichzelf.

Veel andere verhalen met hetzelfde thema gaan door je hoofd bij zo'n gegeven, oa het verhaal van The Time Machine van HG Wells, maar ook nog het kort geleden door mij bekeken Cloud Atlas, waarin ook een toekomstig verhaal iets dergelijks (maar ook weer anders) voorspiegelt. Het is de grote nachtmerrie van menig sf-schrijver, waarin de zo bekende slavernij uit het verleden weer terugkomt maar dan met technologieën uit de toekomst.

Leuk was dat de doctor ook in zo'n machine terechtkomt en aan hem wordt energie onttrokken (hij blijkt een enorme energie te hebben) ten behoeve van de leider van de Elders: Jano. Hierdoor krijgt het verhaal een positieve wending, want Jano neemt niet alleen de maniertjes van de doctor over (grappig gedaan), maar ook iets van de moraal en de manier van denken. Hierdoor raakt hij erg in de war en schiet hij niet als hij wil schieten en loopt over naar de Savages.

Dan wordt het even een enorm geharrewar van vertrouwen en wantrouwen, maar uiteindelijk wordt de machine opgeblazen en moet er samengewerkt gaan worden onder leiding van.........jawel....Steven.
Dat was wel erg onverwacht. Eigenlijk wilden we liever van Dodo af die toch wel erg op Susan lijkt, maar nu is het dus Steven die achterblijft.

Van deze aflevering heb ik zo weinig gezien dat het me gepast leek er geen plaatjes tussen te plakken.
De volgende aflevering is weer een beweger en de laatste van seizoen 3. We zijn benieuwd, al is het woordje 'war' in de titel weinig aantrekkelijk...

Doctor Who: The Gunfighters

Doctor Who: The Gunfighters

Alle vier de deeltjes van The Gunfighters zijn bewaard gebleven. Dat is wel heel prettig na al dat afzien van de vorige aflevering.
Bij het eerste deeltje was ik aangenaam verrast. Een wildwest-aflevering, met na elke scène steeds weer een ander couplet van een lied dat de gebeurtenissen nog eens bezingt. Erg leuk.
Nogal verontrustend dat de doctor met kiespijn aankomt, want we weten hoe dat ging in die tijd.

 Gelukkig wordt het echte trekken ons bespaard; ging dit de acteerprestatie van William Hartnell te boven of wilden ze het ons echt besparen?

Wat ze ons niet wilden besparen waren de vele doden die vielen, ook van onschuldigen. Een pief paf of poef meer of minder, daar werd beslist niet kinderachtig over gedaan. En dan kwam weer het volgende couplet van het lied om de dode te betreuren. It's curtains for Charlie (de barman) Its curtains for Warren (the kid)
Het was allemaal wel vermakelijk, maar na de vierde aflevering was ik toch blij dat het klaar was.

Dat was dan ook wel het summum van piefpafpoef met het onophoudelijk geknal der pistolen.
 Ik kon al die mannen ook wel erg moeilijk uit elkaar houden en wie er bij wie hoorde. The Clantons en Johnny Ringo zijn dood, The Earps waren de lawmen en hadden dus het gelijk aan hun kant, maar waren bovendien snellere shooters.

Overigens is dit verhaal weer gebaseerd op een historische gebeurtenis en hebben Doc Holliday, The Clantons, The Earp Brothers en Johnny Ringo echt bestaan. Doc Holliday was zelfs ook in het echt tandarts met een tandartsdiploma, ook al waren er nog geen verdovingen in die tijd, behalve de hamer of alcohol. Zelfs het gevecht bij O.K. Correl is echt gebeurd.
Ik wist hier allemaal niets van; voor mij dus echt wel een geschiedenislesje :)

Doctor Who: The Celestial Toymaker

Doctor Who 3x07 The Celestial Toymaker

Op de een of andere manier zijn die spelletjes van onsterfelijken met mensen altijd nogal irritant. De aflevering gaat over een 'celestial' toymaker, maar had beter een 'infernal' toymaker kunnen heten.

 Want het zijn duivelse spelletjes die er gespeeld moeten worden met het doel van eeuwige gevangenschap en eeuwig spelletjes doen. Zelfs een spelletjesverslaafde zal dit geen aanlokkelijk vooruitzicht vinden.

Bij een aflevering als deze ontberen we ten zeerste de bewegende beelden, want dat had het allemaal misschien wat boeiender kunnen maken. De dansende poppen had ik graag ook echt zien dansen.
Verder deed de doctor ook nauwelijks mee in deze aflevering. De toymaker had hem het zwijgen opgelegd. Er was een hand, die het spel uitvoerde, maar dat was ook nog eens de hand van een stand-in. Erg treurig allemaal.

Gelukkig was de laatste aflevering bewaard gebleven zodat we het laatste spel tenminste nog konden zien.
Wat was er met dat snoepje dat de doctor in zijn mond nam op het eind? (beetje dom) De volgende aflevering (The Gunfighters) zal het ons hopelijk vertellen.

Downton Abbey 3x07

                                                      Downton Abbey 307

The Paradise 1x06

                                                        The Paradise 1x06
                                                     

Moeder ik wil bij de revue

Moeder ik wil bij de revue 4

 Deel 4 gekeken van deze achtdelige serie. We zijn op de helft dus.
Beetje jammer dat Bob (Egbert-Jan Weeber) niet zo goed kan zingen als Wim Sonneveld, maar verder blijft het genieten. Waar ze het allemaal vandaan hebben gehaald, de auto's, de meubels, de huishoudelijke apparaten, kennelijk allemaal bewaard gebleven. Erg leuk.

Homeland 205

Homeland 2x05 Q & A

Merlin

Another's Sorrow

                                                        

Downton Abbey

Downton Abbey 306

Moeder ik wil bij de revue

Heerlijke serie met 50er jaren oubolligheid en 50er jaren problemen. Engeltjesmakers, die hebben we tegenwoordig (gelukkig) niet meer.

Doctor Who: The Ark

Doctor Who 3x06 The Ark

Deze aflevering sprak zeer tot mijn verbeelding. Het einde van de aarde en je bestaat nog als mensheid. Wat te doen. Mee ten onder gaan of op de bijbelse manier een ark bouwen en een planeet uitzoeken waar je zou kunnen overleven als mensheid. Vreemd genoeg heet deze planeet Refusis wat me meer aan weigeren doet denken (ik zou eerder Refuge of Refugis verwachten, maar misschien was dit wel bedoeld)

 Heel toevallig dat de doctor en zijn companions nou net op de Ark terechtkomen en de mensen (guardians) zijn onderweg naar Refusis. Een reis zo lang dat daar wel enkele generaties overheen gaan. Velen zullen dus geboren worden en sterven op het gigantische ruimteschip, maar miljoenen zijn geminiaturiseerd tot een speldenknopje en zullen pas op Refusis zelf weer hun normale grootte terugkrijgen. Jammer dus voor vele Guardians dat ze het Beloofde Land (=Planeet)  nooit zullen bereiken.
En dan zijn er ook nog de eenogige Monoids, die als een soort slaven de Guardians dienen en niet kunnen spreken en met behulp van een soort primitieve gebarentaal hun opdrachten ontvangen. De Monoids lopen als een kleuter met een te grote luier om en ook hun voeten zijn heel curieus.

Het probleem is dat Dodo, die we nu voor het eerst zien bewegen (en eigenlijk een beetje irritant is) een virus meebrengt waardoor alle Guardians alsnog zullen sterven (hebben geen antistoffen meer in hun lijf na al die eeuwen). Ik was al bang dat we vier afleveringen lang met dit probleem geconfronteerd zouden worden, (gevangenschap, wantrouwen, vertrouwen etc) maar zie, na twee afleveringen heeft de doctor al een antistof ontwikkeld zodat iedereen weer snel geneest.

De grote verrassing van deze aflevering is dan ook dat ze de Ark verlaten, maar even later weer terug zijn in hetzelfde oerwoud waaruit ze vertrokken, alleen is het nu 700 jaar later, vlak voordat het einde van de reis is bereikt. En al even verrassend: De Monoids hebben de macht overgenomen, de Guardians zijn de slaven geworden. De Monoids doen me een beetje aan de Daleks denken, niet wat hun uiterlijk betreft natuurlijk, maar wel hun gedrag en manier van denken. Enorm rechtlijnig en alles wat niet-monoid is moet worden vernietigd.

Uiteindelijk blijkt de planeet Refusis wel bewoond, maar de Refusians zijn onzichtbaar, dat is geen partij voor de Monoids, die op het eind elkaar wantrouwen en afslachten. Er moet nog wel een bom onschadelijk worden gemaakt (die zit in een beeld dat aanvankelijk een mens moest worden maar tot een Monoid is omgebouwd).

 Gelukkig hebben de Refusians onzichtbare superpowers. Dus het loopt allemaal behoorlijk goed af. De Guardians en overgebleven monoids moeten beloven in vrede met elkaar te leven, want anders mogen ze niet op de planeet blijven. De doctor en zijn companions verlaten de planeet en we zien alvast een stukje van de volgende aflevering. De doctor is onzichtbaar en ze zijn in groot gevaar.

Doctor Who: The Massacre

Doctor Who (1963) 3x05 The Massacre

Dat was even doorbijten na de vorige zo onderhoudende en afwisselende Daleks-aflevering. Gelukkig waren dit maar vier deeltjes.
De Tardis landt in Parijs in 1572, vlak voor de Bartholomeusnacht, waarin duizenden Hugenoten werden vermoord. Ik zal het ooit wel geleerd hebben in de geschiedenisles, maar moest het toch even opzoeken. Het wemelde van de tegen elkaar schreeuwende heren en ik kon maar niet uit elkaar houden wie nu bij de katholieken en wie bij de Hugenoten hoorde en wat er aan het hof aan de hand was.

 Pas in de derde aflevering van de vier begon het allemaal een beetje te dagen en in de vierde aflevering wist het verhaal me toch nog te pakken. Ten eerste door alle plaatjes die achter elkaar werden gezet over de slachting (voor de zoveelste keer vroeg ik me af waarom dit een kinderserie genoemd wordt), ten tweede door het (zeer tijdelijke) vertrek van Steven en de doctor die daar (zeer tijdelijk) even in zijn eentje zit en zich erg eenzaam en onbegrepen voelt en nog even alle companions uit het verleden opnoemt die niet begrepen dat hij de geschiedenis niet kon veranderen.

 Maar al spoedig komt er een meisje binnen. Had nog even gehoopt dat Anne als verstekelinge toch nog in de Tardis verstopt zou zitten, maar nee, de nieuwe companion moest wat vlotter zijn, het moest er echter wel op lijken dat Anne in leven was gebleven tijdens de Bartholomeusnacht, want de nieuwe companion heeft dezelfde achternaam als Anne. De doctor vond haar ook wel wat op Susan lijken en hij was allang blij dat ze verder geen familie had en ook Steven kwam al gauw weer terug. Gelukkig maar, want hij is niet voor een kleintje vervaard; van mij mag hij nog even blijven.
Wat betreft Dodo ben ik nog niet enthousiast. We hebben haar nog niet zien bewegen natuurlijk, dus misschien komt het nog.

Voor nog wat achtergrondinformatie over de Hugenoten en de Bartholomeusnacht en alle politieke verwikkelingen en verbanden met de "Dutch" is dit een zeer informatieve pagina:
De Franse Bartholomeüsnacht en de Nederlanden

Downton Abbey s3e04

Downton Abbey S03e04

Spoilers

doctor Who: The Daleks' Masterplan

doctor Who: The Daleks' Masterplan

Een twaalfdelige aflevering waarvan er maar een paar bewaard gebleven zijn, dus heel veel recons kijken. Ik zag er tegenop, maar het is me alleszins meegevallen. Ook de recons zitten nog vol verrassingen met toch nog stukjes bewegend beeld en knipperende Daleks, veel zorg aan besteed.

Homeland 201

The Paradise 2e aflevering

Spoilers

doctor Who (1963) The Myth Makers

Doctor Who (1963) 3x03: The Myth Makers

Wat jammer dat deze aflevering niet bewaard is gebleven. Heel graag had ik gezien hoe het paard van Troje werd binnengebracht

en ook de laatste scène van Vicky met Troilus had ik graag willen zien. Zeker omdat het ook echt de laatste scène met Vicky blijkt te zijn. Dat maakte vooral ook het laatste deel van de aflevering behoorlijk dramatisch. Misschien juist wel omdat je alleen die stemmen hoort, maar dat zullen we nooit weten.

Ik vond het een erg leuke aflevering, vol met grappige opmerkingen ook, die uitnodigt om de geschiedenis (of de mythe?) over Odysseus er nog eens op na te slaan.
Rare paradox, zoals zo vaak bij tijdreizen, is dat de doctor in de aflevering zegt dat het verhaal is verzonnen door Homerus, terwijl hij nu zelf met het idee komt en zelfs in het paard zit. Wie had dat gedacht..?!

Erg jammer wel dat Vicky er zo gauw weer uit is. Ik was net aan haar gewend en vond haar leuk in haar voortvarendheid en lichtvoetigheid. Even nagezocht op imdb en het blijkt dat Maureen O'Brien het zelf helemaal niet zo leuk vond, aarzelde al met auditie doen en hield niet van alle publiciteit die het met zich meebracht. Nou ja jammer dan. Wel grappig dat Vicky uit de toekomst kwam en ver in het verleden eindigde. Daar had ze kennelijk allemaal geen moeite mee :)

Nu dus moed verzamelen voor een hele lange Dalek-aflevering....

doctor who: Mission to the Unknown

Doctor Who 3x02: Mission to the Unknown

Een hele nare aflevering bedoeld als intro voor een komende aflevering met de Daleks. De doctor en zijn companions komen er helemaal niet in voor. (Misschien zijn ze echt even aan het uitrusten van de laatste enerverende avonturen?) In mijn versie was er ook nog een zeer zelfingenomen uitlegger aan het begin die ervoor zorgde dat mijn subs niet meer synchroon liepen. Daleks dus en in een Vargaplant veranderen  is ook geen pretje.

doctor Who: Galaxy 4

Doctor Who 3x01: Galaxy 4

De eerste recon in een lange reeks en het viel mee. Vooral verrassend was dat ze er wat bewegende beelden hebben tussengeschoven. Dat heb ik bij Marco Polo niet gezien. En als je eenmaal in het verhaal zit kijk je of het nooit anders geweest is.

De Dravah's zijn niet zo aardig, nee het zijn loeders: Maagha die alleen maar aan doden denkt en haar klonen die niet kunnen denken en alleen maar willen doden. En dan heeft Maagha nog zelfmedelijden ook omdat ze de enige is die kan denken. Dat ze op het eind dan ook mee exploderen met de planeet, daar kan ik echt niet mee zitten.(sommige mensen vonden dat niet kunnen)  De heks van Hans en Grietje wordt ook in het vuur geworpen en daar heeft een kind nog nooit een traan om gelaten.
De Rills die ammoniak inademen en er niet zo mooi uitzien deden mij heel sterk denken aan ambassador Kosh in Babylon 5. (Heel jammer als je die serie nog nooit gezien hebt. Ga gauw kijken!) De Rills zijn het tegendeel van de Drhavins. Ze zijn onzelfzuchtig en willen helpen (en ook wel graag overleven)
De Chumbleys, hun machines, maken leuke geluidjes, vooral dat vragende geluidje wat van laag naar hoog gaat.

Steven krijgt het zwaar te verduren en is op sterven na dood. Op het nippertje krijgt hij weer lucht. "Breathe, Steven, in and out, in and out"

Aan het eind van de aflevering heeft Vicky een blessure en is de doctor al die gevaren even beu. We zien ook vast een stukje van de volgende aflevering en de nieuwe gevaren liggen alweer op de loer.

Doctor Who: The Time Meddler

Doctor Who: The Time Meddler

Vier deeltjes. Vermakelijke aflevering. Veel heen- en weergeloop tussen 'klooster', huis dorpelingen en cliff. De aanwezigheid van Steven die samen met Vicky opereert (ze doen het leuk samen) doet het gemis van Barbara en Ian vergeten. Grappig hoe snel dat kan gaan. Leuk was de verrassing dat de monnik helemaal geen monnik was maar over veel moderne middelen beschikte. Het begon ermee dat hij op zijn horloge keek dat er weliswaar niet meer was, maar het gebaar kan niet van iemand uit de 11e eeuw gekomen zijn. Nog groter is de verrassing als hij ook een Timelord blijkt te zijn met zelfs een Tardis.

 De doctor is het er echter niet mee eens dat hij de geschiedenis wil veranderen en wel van die van de Vikings en hun veroveringen in Engeland. Het is nu eenmaal een ijzeren wet bij tijdreizen in sf-land, maar als Vickey zegt hoe het zou gaan als het wel gebeurt: ons geheugen zou gewoon veranderen en de geschiedenisboekjes zouden gewoon veranderen, dan lijkt het me helemaal niet zo'n misdaad. Verhalen die vervangen worden door weer andere verhalen. Wie weet hoe vaak ons historische geheugen al veranderd is ;)

De doctor heeft zijn rasgenoot onder controle en laat hem ook weer glippen maar uiteindelijk heeft hij hem tuk door de dimensies van zijn Tardis te veranderen waardoor het een stukje speelgoed wordt waar hij niet meer in kan.

 Een mooie afsluiter is dat de portretten van onze reisgenoten als een soort schaduwen verschijnen tijdens de aftiteling. Geen preview van s.3 dus.

Nu wachten ons drie verloren gegane seizoenen  met vrijwel uitsluitend reconstructies, toverlantaarnafleveringen genoemd, foto's van de afleveringen met een geluidsband. De vraag is of ik dat helemaal vol ga houden....

Doctor Who: The Chase

Doctor Who: The Chase (s.2)

Wat weer een leuke eerste aflevering. Gelukkig nog nauwelijks Daleks, maar een huiselijk tafereeltje met een over monsters lezende Ian, een knutselende doctor, een naaiende Barbara en een wat verveelde zich teveel voelende Vicky die wel weer zin heeft in een avontuur.

Leuke machine die Time Space Visualizer. Zo'n soort tv zou ik ook wel in huis willen hebben. Je gooit er een soort (pons)kaart in en je krijgt iets uit het verleden te zien in het jaar dat je opgeeft.

De Aridiaanse woestijn ziet er heet en stoffig uit, maar toch gaan ze even zonnen in de twee zonnen. De Aridianen lijken eerst nogal vriendelijk met hun ruggengraat aan de buitenkant, maar ze blijken toch geen ruggengraat te hebben want ze willen onze helden overleveren aan de Daleks. Van de Mire Beasts hoeven ze ook niks te verwachten want dat zijn vleeseters.

 Maar wat zien we aan het eind van deeltje twee? Ze weten te ontsnappen van die vreselijke planeet en in deeltje 3 landen ze in 1966 (hun eigen jaar) op de Empire State Building. Wat een enorm contrast! Deeltje 3 is ronduit hilarisch met de man die alsmaar foto's wil maken en steeds te laat is, eerst voor de Tardis, daarna voor het ruimteschip van de Daleks.

Weer een dematerialisatie en ze zijn op het zeilschip de Mary Celeste. Dat zoeken we even op, want dat is vast iets historisch. En ja, 
hele interessante dingen over de Mary Celeste. Zie ook wiki
Maar nu is dat mysterie dus opgelost ;)

Hun volgende vlucht leidt naar een spookkasteel met allerlei oude bekenden, zoals Dracula en Frankenstein. De doctor beweert dat ze niet in de werkelijkheid zijn, maar in hun eigen fantasie, in een soort nachtmerrie. Ian denkt er het zijne van, het is gewoon een kermisattractie, een spookhuis dus.

 En weer op de vlucht voor de Daleks, waarbij ze Vicky even vergeten, die met de Daleks mee is in hun eigen timespace-ship. Daardoor ziet ze wel dat er een robot gemaakt wordt à la de Doctor. Twee druppels water of zit het haar van de robot net iets rechter naar beneden? De robotdoctor moet gaan infiltreren en termineren wanneer ze op de planeet Mechanus zijn. Dat lukt hem  uiteindelijk niet want de echte doctor rukt eigenhandig zijn hart eruit.

 Tenslotte worden ze gered door de Mechanoids in hun mooie stad in de lucht, maar niet echt want ze worden door hen gevangen genomen, net als een andere humanoid die daar al jaren zit. Geen ontsnapping mogelijk, hoewel.... Als de Daleks met hun robotachtige stem vragen: Where are the Space-travellers? antwoorden de Mechanus-robots met hun nog robotiger stem: Zero! Erg grappig.

Ze zijn intussen toch naar het dak gevlucht en weten met een lange kabel beneden te komen. Moeilijk en zwak moment voor Vicky die hoogtevrees heeft. Iedereen steunt haar zoveel mogelijk.

En dan komt het moment waarop we begrijpen wat Planet of Decision inhoudt. Er is een ruimteschip van de Daleks (waar Vicky mee teruggekomen is naar Mechanus) en Barbara en Ian willen hun 50-50kans wagen om naar de aarde terug te keren. De doctor vindt het niks, maar Vicky weet hem te overtuigen en daar gaan ze, weg van de doctor en Vicky, weg uit de serie. Nog een paar leuke momenten van hun samen in Londen en vaarwel Ian en Barbara. I shall miss them, yes I shall miss them.

Zo dat was een beetje lange bespreking, maar ik vond het dan ook wel zo'n leuke aflevering. Zag erg tegen de Daleks op, maar pas op het eind kwamen ze er wat vaker in voor met hun onverdraaglijk irritante stemmen, maar de eerste delen waren subliem. Met veel vaart en fantasie neergezet, je verwacht een slepende aflevering op een onaantrekkelijke planeet en hup ze zijn alweer ergens anders.

Maar hoe moet dat nu zonder Ian en Barbara??? We zullen het zien in de laatste aflevering van seizoen 2.

Doctor Who: The Space Museum

Doctor Who: The Space Museum

Aflevering bestaat uit vier deeltjes, waarvan ik het eerste deel ijzersterk vond. De doctor en zijn companions komen op een planeet terecht dat als museum is ingericht en zien dan plotseling zichzelf als museumstuk staan. Terwijl ze in het museum rondlopen worden ze niet opgemerkt door de bewakers. Allemaal erg geheimzinnig en eng.

Wanneer de doctor op het idee komt dat ze in een andere tijdlijn zitten en moeten zien de tijd zo te veranderen dat ze geen museumstukken worden rijzen de bekende tijdreisvragen keer op keer op. Doen we nu precies wat we moeten doen om de tijd te veranderen of doen we precies datgene dat ons in een museumstuk zal veranderen? Wel grappig dat ze zich zo met deze puzzel bezighouden.

Er zijn zoals in menige aflevering vijanden The Morocs die de planeet hebben overgenomen om er één groot ruimtemuseum van te maken en helpers, overgeblevenen van de oorspronkelijke bewoners.(Xerons)

Er zijn natuurlijk ook weer de bekende gevangennemingen en bevrijdingen. De doctor wordt als eerste gepakt, maar weet zich daaruit te redden door in een Dalek te kruipen. Buitengewoon grappig, hoe hij daaruit te voorschijn komt.

Dan zijn er weer de nodige vechtscènes, die Ian voor zijn rekening neemt. Als een superman slaat hij menige bewaker tegen de vlakte met een enkele handbeweging en een stomp na, soms ook twee tegelijk.
Vicky laat zich ook van een zeer slimme kant zien, geen angstig gegil, maar daden, dat is nog eens een companion.. Ze wordt er helemaal vrolijk en vastberaden van als ze haar plannetjes uitwerkt.

Barbara legt ook bijna het loodje en komt in verstikkend gas terecht samen met een van de jongeren.

Je snapt niet hoe het mogelijk is maar uiteindelijk komt alles weer goed, zelfs de doctor die toch ver beneden vriespunt in een laatste preparatiefase zit om museumstuk te worden heeft alleen nog wat last van reumatische klachten. Het is vooral Vicky die de situatie redt door een revolutie te beginnen samen met de autochtone jongeren en het wapendepot leeg weet te halen, want anders waren ze er beslist geweest :)

Volgende aflevering: alweer Daleks. Mij iets te snel na de vorige keer.

Doctor Who: The Crusade

Doctor Who (oude serie): The Crusade

Deze aflevering boeide mij wat minder dan de vorige, vooral omdat hij mij toch wel erg aan eerdere afleveringen deed denken. Met name het geheen-en-weer van Barbara die steeds gevangen genomen, bevrijd en weer gevangen genomen wordt. Dat hebben we vaker gezien. Misschien kwam het ook omdat er twee van de vier deeltjes verloren zijn gegaan, is toch wat moeilijker kijken. Het spannendste deeltje waar Ian vastgebonden ligt in de woestijn en met een kolonie op hem af komende mieren wordt bedreigd, is een 'toverlantaarn'-deeltje. Helaas. Uiterst merkwaardig dat hij daarna weer vriendjes wordt met de sadist die hem dit aandoet.

Een scene vond ik bijzonder goed. Nl die van king Richard met zijn zus Joanna wanneer ze zich verzet tegen zijn plan om haar uit te huwelijken. Je hebt dan het gevoel dat je naar uitstekend klassiek toneelspel zit te kijken. Goed zo, Joanna, laat je niet zomaar uithuwelijken!

Nu gauw naar de volgende aflevering: The Space Museum.

doctor Who: The Web Planet

Zo'n eerste deeltje van een meerdelige aflevering is altijd het leukst. Bij deze aflevering vond ik dat heel sterk. Alles is heel geheimzinnig. Waar zijn ze terecht gekomen? Wat gebeurt er allemaal? Die geheimzinnigheid blijft nog heel lang doorgaan, ook omdat er steeds nieuwe soorten insecten ten tonele worden gevoerd en de beelden ook vaak opzettelijk vaag zijn gemaakt.

Onze helden hebben het niet makkelijk op deze planeet. Ze worden uit elkaar gedreven, kunnen moeilijk ademhalen, worden ingesponnen, gestoken, geprikt, verlamd, vallen meters diep in een stofwolk.
Als je als kijker je een beetje inleeft,  krijg je ook regelmatig een onaangenaam gevoel van benauwdheid en geprikt worden, misschien dat al die insecten dat ook oproepen. Sowieso is het bewonderenswaardig hoe ze zo'n set zo geloofwaardig weten te maken. Je waant je echt op een vreemde planeet, waar de vlinderachtige Menoptera zelfs kunnen vliegen, trouwens een zeer aandoenlijke soort, die met hun wat verheven en poëtische taalgebruik de aflevering bijna tot Shakespeareaanse hoogte weten op te voeren.

Mooie aflevering. Iets te lang weer, maar dat zijn we wel gewend van deze eerste seizoenen.

Doctor Who: The Romans

Serie Doctor Who (1963) The Romans

 Een vierdelige aflevering waarbij ik me geen moment verveeld heb. Wat een spektakel. Ze waren echt op dreef voor deze aflevering. Vooral de doctor vond ik opvallend vitaal, alsof hij een verjongingskuur had ondergaan. Misschien was ook het samenspel met Vicki daar debet aan. Ze hadden samen erg leuke onderonsjes.

Aan het begin zien we de Tardis scheef landen en in een kuil zakken. Diende geen enkel doel, werd ook niet meer op teruggekomen. Het volgend moment zitten de vier decadent vakantie te houden in een mooie Romeinse villa met mooie Romeinse kleren aan. Maar dan komen er allerlei verwikkelingen en deeltje 2 is nogal heftig met Ian als galeislaaf en Barbara als slavin die op de markt wordt verkocht en wel heel toevallig aan keizer Nero.

 Uiteindelijk leiden alle wegen naar Rome naar het paleis van keizer Nero en als keizer Nero eenmaal ten tonele wordt gevoerd verandert de hele aflevering zowat in een soort slapstick. Barbara wordt de dienstmaagd van de vrouw van Nero Poppeia en voortdurend door hem achternagezeten. Ian moet vechten in de arena tegen zijn nieuwe vriend en wordt nog net niet voor de leeuwen geworpen, al zien we wel een paar beelden van hongerige leeuwen. De doctor wordt aangezien voor een beroemde lierspeler en weet Nero voortdurend om de tuin te leiden.

Dan is er ook nog een Tavius die Barbara probeert te helpen. Aan het eind laat hij nog even een kruis zien, dat hij heimelijk in zijn mouw draagt waaruit blijkt dat hij een bekeerde christen is en daarom dus niet meer zo in slavernij gelooft. Grappig detail.

Ook leuk is de aanleiding tot de brand van Rome, die wel eens door de doctor in gang zou kunnen zijn gezet, al zal hij dat zelf ten stelligste ontkennen, maar het idee spreekt hem ook wel bijzonder aan.

Dat de doctor en Vicky denken dat Barbara en Ian helemaal niets hebben meegemaakt (ze hebben elkaar geen enkele keer ontmoet in het keizerlijk paleis) vind ik wel betreurenswaardig. Ik hoop toch maar dat ze het nog een keer verteld hebben allemaal in de Tardis, al staan hun alweer nieuwe avonturen te wachten.

Doctor Who: The Rescue

Doctor Who (oude serie): The Rescue.

Deze aflevering bestaat uit 2 delen, dus heeft het ongeveer de lengte van een aflevering van de meeste series van tegenwoordig. Wel prettig want nu kan het ook niet vreselijk uitgesponnen worden en blijft het verhaal to the point.

Wat me in het begin nogal opviel was de warrigheid van de doctor. Hij slaapt bij de landing en is vergeten dat Susan er niet meer is. Zouden ze al naar een nieuwe incarnatie aan het toewerken zijn? ging even door me heen, maar later is de doctor toch weer bijzonder schrander in het ontraadselen van het mysterie rond Bennett en de zeer vreemd uitgedoste Coquillion.  Misschien door de manier waarop Bennett neergezet werd, maar ik zag zelf ook al gauw aankomen hoe het in elkaar zat, helaas dus geen verrassing meer voor mij. En dan hoe de doctor tegen Vicky doet, dat is werkelijk nog niet eerder vertoond. Een en al vriendelijkheid en charme. En ja hoor. Ze mag mee als nieuwe companion.

Ze is wat vlotter en minder naïef dan Susan. Ik ben benieuwd hoe ze het gaat doen bij de Romans...

The Curious Case of Benjamin Button

Film: The Curious Case of Benjamin Button

 Wel uiterst curieus inderdaad, vooral ook een erg intrigerend onderwerp. Iemand die oud geboren wordt en steeds maar jonger wordt. Het is wel erg leuk om Brad Pitt als maar jonger te zien worden en sowieso al het verbluffende schminkwerk van oud naar jong. Heel knap gedaan. Het is een wat melancholische film die mij qua verteltrant een beetje doet denken aan Forrest Gump met de bizarre dingen die hij meemaakt en de kleurrijke figuren die hij ontmoet. De liefde van zijn leven ontmoet hij al als hij nog oud is en zij nog een kind, maar dat gaat veranderen en er komt een moment dat ze beide zowat even oud zijn, maar er komt ook een moment dat ze weer (letterlijk) uit elkaar groeien en dat maakt de film ook tragisch. Het verhaal wordt voorgelezen door de dochter (die dan nog niet weet dat ze zijn dochter is) terwijl haar moeder op haar sterfbed ligt.

Het idee van steeds jonger worden heeft me altijd enorm aangesproken, dus deze film was wel in de roos voor mij, maar de film gaat eigenlijk bovenal over de vergankelijkheid van het leven, alles verandert steeds, of je nou ouder of jonger wordt.

Mooie film, zij het wel erg aan de lange kant. 166 minuten! Twee uur en drie kwartier dus, en dan te bedenken dat het naar een "kort" verhaal is van Scott Fitzgerald!

De Ongetemde Wereld. Op reis met captain Cook

 Als je een Nederlandse vertaling wil lezen van de dagboeken van captain James Cook kan je lang zoeken. Ik heb het niet gevonden. Dan maar een Engelse vertaling, maar tot mijn verbazing was dat ook lang zoeken. Het enige wat ik vond was een oud boek wat ergens uit een magazijn gehaald moest worden, waarin het lijkt of captain Cook zelf aan het woord is. "Captain Cook: Voyages of Discovery". Maar dan kom je bedrogen uit want het boek is geschreven in de derde persoon, weliswaar met citaten van Cook, maar dat zoek je niet. Uiteindelijk vond ik dus een versie online Niet zo lekker lezen.

Wel lekker lezen (een genot zelfs) was het boek van Tony Horwitz: Blue Latitudes. Of in Nederlandse vertaling: "De Ongetemde Wereld. Op reis met kapitein Cook".

Het boek begint met zijn gruwelijke einde. Dan gaat de schrijver ter voorbereiding eerst een reis maken met de replica van de Endeavour als matroos, zodat hij een klein beetje gevoel krijgt hoe het geweest moet zijn. En dan begint hij Cook achterna te reizen, waarbij met name zijn eerste reis (Cook heeft er 3 gemaakt)  het meest uitgebreid beschreven wordt. Intussen vertelt hij ook zijn hedendaagse ervaringen op de diverse plekken, hoe de mensen er nu aan toe zijn en hoe ze over Cook denken. Dat is heel informatief, maar soms ook een beetje irritant, met name op die plaatsen waar je net lekker in het verhaal over Cook zelf zit en dan gaan we ineens weer naar de belevenissen van Tony zelf met zijn Australische makker die vaak voor een komische noot zorgt.

De geschiedenis van Cook is uitermate boeiend en spreekt enorm tot de verbeelding. Wat heden ten dage niet meer mogelijk is gebeurde daar in een paar jaar tijd aan de lopende band: de zogenaamde first contacts. Cook en zijn mannen ontmoeten voor het eerste de inheemse bevolking van de eilanden in de Stille Oceaan, zoals Tahiti, Tonga en Hawaï en omgekeerd, ze ontmoeten de Maori's in Nieuw Zeeland en de Aborigines in Australië en komen ook voor het eerst in Alaska (de Aleoeten)

Het boek is goed geschreven en evenzo goed vertaald. Het leest als een avonturenroman, maar dan waar gebeurd. Het is ongelooflijk en bewonderenswaardig wat Cook en zijn mannen allemaal hebben doorstaan en het is nog een wonder dat hij pas bij zijn derde reis op Hawaï de dood vond, als ik denk aan de schipbreuk op het Great Barrier Rif of de ontberingen op de Aleoeten. Vaak genoeg waren er schermutselingen tussen de bewoners en de bemanning, maar ook vaak was er vriendschap en werd er handel gedreven. (met de bekende spijkertjes en kraaltjes in ruil voor eten of seks)

Dit boek geeft een enorme hoeveelheid informatie over de zeden en gebruiken van de bezochte gebieden uit die tijd. Zo kon bijv. met de Aborigines geen handel gedreven worden. Ze hadden geen enkele interesse in goederen of bezit. Dat was volkomen nieuw voor Cook na de bezoeken aan de eilanden.

Horwitz besteedt ook veel aandacht aan de gevolgen van de ontdekkingsreizen, die in alle gevallen desastreus waren voor de toenmalige bevolking (schokkend om te lezen hoe er met de Aleoeten werd omgegaan) Er is dan ook niemand van de nu nog levende autochtone bevolking daar die Cook een warm hart toedraagt, maar de exploitatie van de gebieden kan Cook niet aangerekend worden, wel de velen die daarna volgden.

Globaal wist ik natuurlijk van alles over de ontdekkingsreizen, hoe tatoe en taboe in het westen zijn ingevoerd, hoe het woord voor kangeroe is ontstaan, de kleine anekdotes, maar met dit boek is het een beetje of je zelf voor het eerst kennismaakt met die onontdekte gebieden.

Zelden heb ik van een boek zoveel opgestoken. Een enorme aanrader dus!

The Murder of Captain Cook at O-Why-ee

The Dalek Invasion of Earth

 serie Doctor Who: The Dalek Invasion of Earth

Ik zag er een beetje tegenop om aan te beginnen, maar de eerste aflevering bracht gelijk de spanning er goed in. Een troosteloos uitziende aarde. Een bord met een waarschuwing dat er geen lichamen in de rivier mogen gegooid. Een man met een helm op die zo de rivier inloopt. Dit is geen aarde waar je graag wil vertoeven, maar wel wil je weten wat er aan de hand is.

Een heleboel dus, want de Daleks hebben de aarde zo goed als overgenomen (al is er nog een kleine verzetsbeweging) en ze hebben het gemunt op de magnetische kern (is die er dan?) van de aarde. Er volgen een aantal bijzonder naargeestige afleveringen, die me doen denken aan de ergste oorlogen en concentratiekampen.

Alleen gebeurt er iets met Susan en iemand van de verzetsbeweging. Er is zelfs sprake van een bijna-kus. Susan neemt ook ineens het voortouw bij het nemen van beslissingen en de dokter doet wel net of hij het zelf verzint, maar hij volgt de raad van Susan op.

En dan in de laatste aflevering geloof ik ineens mijn ogen niet. Susan staat afscheid te nemen van haar nieuwe lover, zoals wel vaker gebeurd is als ze ergens weer weggaan met de Tardis en ik verwacht dan ook dat ze elk moment naar binnen gaat. Maar dan sluit de Doctor ineens de deur en houdt vanuit de Tardis een mooie toespraak, waarbij hij Susan volwassen verklaart. Hij neemt voor haar de beslissing en vertrekt met de Tardis.

Ik had er geen idee van dat Susan voortijdig (zo voelt het voor mij) uit het kwartet zou stappen, dus ik was volkomen overrompeld door deze ontwikkeling. Ik was zo gewend geraakt aan het viertal dat heel vaak twee-aan-twee opereerde, tot nog toe zat er eigenlijk geen enkele ontwikkeling in de karakters en dan nu ineens dit..?

Nu heeft Grandfather nog steeds haar kapotte schoen die hij zou oplappen en hij belooft dat hij terug zal komen. Ik hoop nu maar van harte dat we dat nog te zien krijgen, want ik heb er moeite mee dat ze er nu ineens uit is, in de toekomst achterblijft en nooit meer Grandfather!!!! Oh grandfather! zal roepen.

Toch ook nog even vermelden - ondanks alle emoties - hoe leuk het was om in het laatste deeltje de mensen met de Daleks te zien gooien en smijten :)


p.s.
Heb nog even zitten zoeken waarom Carole Ann Ford (Susan) nou uit de serie is geschreven en ik las ergens dat zij niet tevreden met haar rol was omdat er helemaal geen ontwikkeling in zat (!) Des te wranger dat juist haar ontwikkeling zat in de manier waarop ze eruit geschreven is :-/
Er is helemaal geen wiki-pagina over haar. Er is er ooit een verwijderd door iemand. Vreemd allemaal. Het is zoekwerk om erachter te komen hoe de vork in de steel zit.

Planet of Giants

Serie: Doctor Who: Planet of Giants. seizoen 2 aflevering 1

Seizoen 2 begint erg leuk met een driedelige aflevering, waarbij vooral het eerste deeltje om te smullen is. We ontdekken tot onze verrassing dat onze vrienden geslonken zijn tot zo'n klein formaat dat een vlieg daarbij vergeleken al een enorm bedreigend monster is. Gelukkig zijn de insecten allemaal dood, maar de kat niet. Het is altijd weer leuk om de gewone dagelijkse dingen plotseling in een totaal ander formaat te zien. Wat te denken van het afvoerputje van een gootsteen en als de stop eruit getrokken wordt en het water wegloopt?

Een levensbedreigende situatie. Gelukkig is er de zwanenhals waar ze kunnen schuilen. Hoe krijg je een lucifer aangestreken als je zo klein bent als een speldenknop?

Het verhaal zelf, een laboratorium waar insecticiden worden gemaakt, een moord daaromtrent, het was voor mij nogal bijzaak. Het wel en wee van de miniatuurmensen had mijn grootste aandacht.
Wat ik voor het eerst doorhad was dat ze kennelijk steeds ontmaterialiseerd en weer gematerialiseerd worden. Ik dacht dus dat ze tijd- en ruimtereisden met de Tardis, dus ik keek er wel van op dat ze net als bij Star Trek min of meer beamen en het daarom dus fout kan gaan met de menselijke maat.

Ik las ergens dat dit verhaal bedoeld was voor de allereerste aflevering van seizoen 1, maar het is dus die voor seizoen 2 geworden. Ook las ik dat oospronkelijk vier afleveringen waren bedoeld, maar het geheel is dus ook ingekrompen tot drie. Lijkt me een goed besluit geweest, al ging het in de laatste aflevering allemaal heel snel goedkomen met alles en iedereen.

Volgende keer het begin van de Daleks, waar ik nogal tegenop zie. Ben absoluut geen fan van die schreeuwlelijken met hun beperkte bevattingsvermogen.

Hugo

Film Hugo (2011)  van Martin Scorsese

Je begint naar een mooi sprookje te kijken met verrassende 3D-effecten en allengs kom je terecht in een waargebeurd verhaal over een van de eerste filmmakers met vele verwijzingen naar de eerste stomme films en allerlei achtergronden.

Hugo is een weesjongetje dat tussen het radar-werk van de klokken van een Parijs' station leeft en zorgt dat ze blijven lopen. Hij heeft daar een prachtig uitzicht op het stationsgebeuren en op de hele stad en hij komt in contact met Georges Méliès, een aan lager wal geraakte filmregisseur, daar komen we in de loop van de film achter. Via deze man, een mooie rol van Ben Kingsley, is er dus de klik met de stomme film. Op het station zelf leven ook allerlei kleurrijke figuren die zorgen voor leuke kleine subplots.

Volgens de film waren de mensen na de Eerste WO niet meer geïnteresseerd in zijn films, dat is misschien gedeeltelijk waar, maar een ander aspect was dat zijn films in Amerika gekopieerd werden en uit frustratie daarover heeft hij ze toen voor een groot deel vernietigd.

Hoe dan ook, een heerlijke film voor jong en oud. Kinderen zien misschien voor het eerst al die oude filmbeelden en ouderen kunnen hun nostalgische hart ophalen. De muziek van Howard Shore is ook weer enorm sfeerverhogend met veel accordeon en musette voor de Parijse sfeer.

Dikke aanrader, deze film. Zou er zo nog een tweede keer heen gaan.

Moon

Film: Moon (2009)

S p o i l e r s ! ! !

Bij de eerste beelden had ik het al gelijk naar mijn zin bij deze film. We zijn in een ruimtestation op de maan. Heerlijke beelden van iemand die panelen bedient, praat met een robot (Gerty), de ideale setting voor een sf-film. Al gauw kom je erachter dat Sam Bell daar helemaal alleen zit. (zo stom zijn ze in de echte ruimtestations niet) Zijn enige aanspraak is Gerty en hij ontvangt niet-live beelden van zijn vrouw vanaf de aarde. Je denkt al gauw aan 2001 van Kubrick, maar robot Gerty is, hoewel heel strikt wat betreft zijn opdrachten van buitenaf, toch steeds voor rede vatbaar. Hij is er alleen om te helpen, zegt hij dan ook steeds.

Deze film is echter verre van een feelgoodfilm. Allengs wordt prijsgegeven hoe de zaken in elkaar zitten. Sam krijgt een ongeluk buiten het station (prachtige beelden van het maanoppervlak) en wordt gered door een tweede Sam, een kloon, maar blijkt zelf ook een kloon te zijn en ze ontdekken een ruimte waarin honderden Sams klaarliggen om Sam te vervangen. De twee Sams worden gespeeld door één acteur (Sam Rockwell) en hij doet dat geweldig. Je bent er steeds van overtuigd dat we met twee verschillende mannen te maken hebben, vooral ook omdat de toestand van de eerste Sam hoe langer hoe beroerder wordt. (de kloons zijn kennelijk niet lang houdbaar).
Een reddingsteam is onderweg om de schade van het ongeluk te repareren, maar er moeten geen twee Sams worden aangetroffen. Het was niet de bedoeling dat Sam 1 gered zou worden. Sam 1 heeft zijn taak bijna volbracht en heimwee naar de aarde en zijn vrouw. (ook al is de oorspronkelijke Sam gewoon op aarde bij zijn dochter, vrouw is overleden, ontdekt Sam 1 als hij live verbinding tot stand weet te brengen met de dochter) Maar hij redt het niet meer, dus zal Sam 2 in de capsule stappen die naar de aarde wordt gelanceerd. Als Sam 1 teruggebracht is naar de plaats van het ongeluk ziet hij stervend de capsule nog net langs schieten. Dat is zo'n beetje het eind van de film, aan het begin van de aftiteling horen we nog net dat het slecht met hem zal aflopen:
"Weet je wat: hij is een gek, of een illegale immigrant!
Hoe dan ook, ze moeten 'm opsluiten..."

Intrigerende film met beelden die ik niet gauw zal vergeten. Laat ik vooral ook vermelden dat de muziek van Clint Mansell ten zeerste bijdraagt aan de sfeer van de film.

Doctor Who (1963) The Reign of Terror

serie: Doctor Who: The Reign of Terror
Die kleine serietjes van de oude doctor Who beginnen altijd heel leuk en interessant. Vol nieuwsgierigheid kijken onze skydivers waar ze nu weer terecht gekomen zijn en wij kijken met ze mee. De muziek is vrolijk: allons enfants de la patrie en we zien de dokter langs de franse wegen wandelen, nadat hij voor de eerste keer gered is (uit een brandend huis) Maar na een paar deeltjes verzandt het vaak in een oeverloos geheen- en weer, zo ook in dit verhaal: in de gevangenis, vluchten, uit de gevangenis, gepakt worden en weer er in. Er komt geen eind aan. Wie is vriend, wie is vijand? Dat past wel bij de tijd waarin ze terechtkomen, nl. aan het eind van de Franse Revolutie in Parijs.

Deeltje 4 en 5 (van de 6) zijn helaas verloren gaan, dus dat maakt het dan met alle verwikkelingen niet makkelijk om door te komen. Gelukkig is het laatste deeltje weer bewegend en dat scheelt toch een heel stuk qua kijkgemak.

Nou wist ik het allemaal niet zo goed meer over Robespierre en de Franse Revolutie, dus ik heb Robespierre even gewiki'd en was erg verrast door de ommezwaai die deze man in zijn leven gemaakt heeft van apert tegen de doodstraf naar een schrikbewind waar hij ruim 2600 mensen in Parijs liet ombrengen (door het 'nationale scheermes') en in heel Frankrijk ruim 15.000. Het waren woeste tijden, wel heel leuk dat onze helden daar nou juist terechtkwamen, al schijnt het historisch allemaal niet zo te kloppen.

Dit was dan tevens het einde van het allereerste seizoen van doctor Who. Op naar het tweede! Allons mes enfants!

Ik keek

Ik kom er niet aan toe alles te bespreken wat ik gezien heb. Maar voor de statistieken even een kleine (misschien wel onvolledige) opsomming:

Films:
About Schmidt (2002), vooral voor Jack Nicholson, mooi en ontroerend
Easy Virtue, (2008)  leuk maar kan me nu al niet meer herinneren waar het over ging.
Nanny McPhee kinderfilm, sprookje, over the top maar grappig. Er schijnt nog een vervolg te zijn, maar die hoef ik echt niet te zien.   
The Young Victoria, erg mooi, zou wel een vervolg willen.

Series:
Dexter (seizoensfinale s.6)
Modern Family 2/13
Downton Abbey (Christmas Special)
Frozen Planet (schitterende natuurserie, afl. over de poolwinter)
Earthflight 1/4  (zo mogelijk nog schitterender natuurserie)
Inside the Human Body 1/4
Oranje onder Vuur 1/4 (hilarisch)