Doctor Who (oude serie): The Sensorites
Een uit zes deeltjes bestaande aflevering. De eerste aflevering (Strangers in Space), als we de Sensorites nog niet in beeld hebben gehad en er alleen maar over horen vertellen, is ontzettend spannend. En dan op het eind van de aflevering zien we ineens iets in het venster van een ruimteschip verschijnen en schoot ik onbedaarlijk in de lach.
Opa Buiswater! van de jeugdserie uit de jaren 50 Dappere Dodo :) Die associatie zal niet iedereen hebben, maar toch zal ik niet de enige zijn die zich heeft zitten vermeien in de uitmonstering van de Sensorites met hun hansopjes aan en hun maskertjes op waarachter je een gezicht weet en die rare naar boven gekrulde baarden. Zo spannend als in het begin wordt het niet meer, maar het blijft aardig om naar te kijken. Vooral de gedachtegangen van de Sensorites zijn interessant, ze kunnen elkaars gedachten lezen, hun maatschappij is gebaseerd op vertrouwen, maar met de mensen hebben ze slechte ervaringen. Dus aanvankelijk zijn ze onze vier ruimtereizigers slecht gezind, maar als de doctor een tegengif vindt voor hun ziekte, wordt het allemaal koek en ei met de Sensorites, behalve met één die steeds weer alles zo weet te draaien dat de mensen niet te vertrouwen zijn. Hij is lastig maar ook erg dom en snel doorzien, een beetje zoals een kind de boel kan bedriegen zonder het helemaal te hebben doordacht.
De Sensorites kunnen niet tegen harde geluiden en niet tegen donker, dus dat maakt hun kwetsbaar. Verder hebben ze leuke wapens, zoals een apparaat dat op een mondorgeltje lijkt waarmee ze iemand een tijdje kunnen verlammen. Ook kunnen ze mensen gek maken door in hun hoofd te gaan zitten en de arme John, bemanningslid van het ruimteschip dat wordt vastgehouden door de Sensorites, heeft daar zwaar onder te lijden, speelt dat erg goed en geloofwaardig.
Dan moeten er ook nog monsters worden verslagen in een aquaduct, maar dat blijken doorgedraaide mensen te zijn, die proberen de Sensorites te vernietigen door het water te vergiftigen en het aquaduct voor hun onbereikbaar te maken (donker en harde geluiden)
En dan ineens is het afgelopen. Al die tijd zit je te wachten tot de saboterende vervelende klier zal worden ontmaskerd, maar er wordt alleen tussen neus en lippen even verteld, dat hij zal worden verbannen. Voor mij toch wel dè grote teleurstelling van deze aflevering. Dat hele laatste deeltje doet nogal afgeraffeld aan. Versprekingen bij de vleet en een hele rare cliffhanger, die werkelijk nergens op slaat. Maakt de dokter een grapje dat hij Ian van het schip af wil hebben of meent hij het echt? We zullen het zien in de volgende aflevering...
Een uit zes deeltjes bestaande aflevering. De eerste aflevering (Strangers in Space), als we de Sensorites nog niet in beeld hebben gehad en er alleen maar over horen vertellen, is ontzettend spannend. En dan op het eind van de aflevering zien we ineens iets in het venster van een ruimteschip verschijnen en schoot ik onbedaarlijk in de lach.
Opa Buiswater! van de jeugdserie uit de jaren 50 Dappere Dodo :) Die associatie zal niet iedereen hebben, maar toch zal ik niet de enige zijn die zich heeft zitten vermeien in de uitmonstering van de Sensorites met hun hansopjes aan en hun maskertjes op waarachter je een gezicht weet en die rare naar boven gekrulde baarden. Zo spannend als in het begin wordt het niet meer, maar het blijft aardig om naar te kijken. Vooral de gedachtegangen van de Sensorites zijn interessant, ze kunnen elkaars gedachten lezen, hun maatschappij is gebaseerd op vertrouwen, maar met de mensen hebben ze slechte ervaringen. Dus aanvankelijk zijn ze onze vier ruimtereizigers slecht gezind, maar als de doctor een tegengif vindt voor hun ziekte, wordt het allemaal koek en ei met de Sensorites, behalve met één die steeds weer alles zo weet te draaien dat de mensen niet te vertrouwen zijn. Hij is lastig maar ook erg dom en snel doorzien, een beetje zoals een kind de boel kan bedriegen zonder het helemaal te hebben doordacht.
De Sensorites kunnen niet tegen harde geluiden en niet tegen donker, dus dat maakt hun kwetsbaar. Verder hebben ze leuke wapens, zoals een apparaat dat op een mondorgeltje lijkt waarmee ze iemand een tijdje kunnen verlammen. Ook kunnen ze mensen gek maken door in hun hoofd te gaan zitten en de arme John, bemanningslid van het ruimteschip dat wordt vastgehouden door de Sensorites, heeft daar zwaar onder te lijden, speelt dat erg goed en geloofwaardig.
Dan moeten er ook nog monsters worden verslagen in een aquaduct, maar dat blijken doorgedraaide mensen te zijn, die proberen de Sensorites te vernietigen door het water te vergiftigen en het aquaduct voor hun onbereikbaar te maken (donker en harde geluiden)
En dan ineens is het afgelopen. Al die tijd zit je te wachten tot de saboterende vervelende klier zal worden ontmaskerd, maar er wordt alleen tussen neus en lippen even verteld, dat hij zal worden verbannen. Voor mij toch wel dè grote teleurstelling van deze aflevering. Dat hele laatste deeltje doet nogal afgeraffeld aan. Versprekingen bij de vleet en een hele rare cliffhanger, die werkelijk nergens op slaat. Maakt de dokter een grapje dat hij Ian van het schip af wil hebben of meent hij het echt? We zullen het zien in de volgende aflevering...